“நதி கடலில் கலப்பதுபோல, தனித்தன்மை என்னும் ‘ஆத்மையின்’ கணக்கெடுப்புகள் எதுவும் இல்லாமல் ஒன்றருக் கலக்கிறது. ஒருவன் தனித்தன்மை என்பது அற்ற மூடுப்படிமை என்று தெளிவாக அறிந்துவிடும் வேளையில், பொருள்-பொருள் என்று பிரித்துப் பார்ப்பது நிகழாதுபோகிறது. “AMness” அனுபவிக்கும் ஒருவர் எல்லாப் பொருள்களிலும் ‘AMness’-ஐ காண்பார். அது எவ்வாறு இருக்கும்?

தனித்தன்மையிலிருந்து விடுவித்தபின்—வந்துபோவது, உயிரும் மரணமும், அனைத்துப் பொருள்களும் “AMness” எனப்படும் பின்னணியிலிருந்து தோன்றி மறைகின்றன. ‘AMness’ என்பது எங்கும் இல்லை, உள்ள என்றும் இல்லை, வெளியிலும் இல்லை; இருந்தாலும் அது அனைத்துப் பொருளுக்கும் அடிப்படையாக அனுபவிக்கப்படுகிறது. மரண நேரத்திலும் கூட, யோகி அந்த நிலையை உறுதியாக அறிவார்; “உண்மையை” எந்த அளவிற்கும் அதிகமாக தெளிவாக காண்கிறார். அதைப் பறிகொடுத்துவிட முடியாத ஒன்று அது; அனைத்தும் அதிலிருந்து எழுந்து அதனுள் மறைந்துபோகின்றன. அது அசையவில்லை; வருதல் போகுதல் இல்லை. இந்த “AMness” என்பதே கடவுள்.

பல சாதகர்கள் இதை உண்மையான புத்த மனம் என தப்பாக எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாது! “I AMness” என்பது தூய ஞாபகக்குறைபாடற்ற விழிப்புணர்வு (pristine awareness). அது அதிதடவிந்ததாக இருப்பதாலேயே அதிர்வெள்ளமாய் இருக்கும். ஒன்றுமே இல்லை என்பதன் வெற்றுத்தன்மை என்பதைப் பற்றி உள்ளூறிய பார்வை இல்லை.” (Buddha Nature is NOT “I Am” என்ற கட்டுரையிலிருந்து எடுத்தது)

சோ: “I AM” உணர்ச்சி (realization) பெறுவதற்கான மிகவும் நேரடியான வழி என்பது சுய-ஆராய்ச்சி (Self-Inquiry). நீங்கள் உங்களுக்கே “பிறவிக்கு முன்னால், நான் யார்?” என்று அல்லது “நான் யார்?” என்று தொடர்ந்து கேட்பதன் மூலமாக சிலிண்ட் செய்வது. இது தொடர்பாக மேலும் தெரிந்துகொள்வதற்கு: What is your very Mind right now?, self-inquiry பகுதி இல் உள்ள பயிற்சி வழிகாட்டி (“Awakening to Reality Practice Guide”) மற்றும் அதன் சுருக்கப் பதிப்பு (AtR Guide - abridged version), Awakening to Reality: A Guide to the Nature of Mind, என நான் எழுதிய இலவச e-book “Tips on Self Enquiry: Investigate Who am I, Not ‘Ask’ Who am I, The Direct Path to Your Real Self” என்பவற்றை参படிக்கலாம். ரமணமஹரிஷியின் ‘Who am I?’ (https://app.box.com/s/v8r7i8ng17cxr1aoiz9ca1jychct6v84), அவருடைய “Be As You Are”, சான் முனிவர் ச்யூ யூன் (Hsu Yun) போன்றோரின் நூல்கள், Hua Tou / Self Enquiry எனப்படும் வழிமுறை பற்றிய நூல்கள் ஆகியனவும்参படிக்கமுடியும். மேலும் பல புத்தக பரிந்துரைகள் “Book Recommendations 2019” மற்றும் “Practice Advices” எனப்படும் சுட்டிகளிலிருந்தும் பெறலாம். உபயோகமான YouTube வீடியோக்கள்:

• https://www.youtube.com/watch?v=lCrWn_NueUg

• https://www.youtube.com/watch?v=783Gb4KbzGY

• https://www.youtube.com/watch?v=ymvj01q44o0

• https://youtu.be/BA8tDzK_kPI

• https://www.youtube.com/watch?v=Kmrh3OaHnQs

சோ ஜான் டான் (John Tan) ஆன்மீக வழியில் இந்த “I AM” அருள்தெய்வம் (realization)-அடைந்தபோது இன்னும் புத்தமதத்தைச் சார்ந்தவர் இல்லை. இருப்பினும், இது பல புத்தமத சாதகருக்கும் முக்கியமான ஒரு துவக்கநிலை. (ஒருபெயர்க்குப் சிலருக்கு இந்த பிரகாசமான “உள்ளுவது” எனும் ப்ரெசன்ஸ் உணர்ச்சி பின்னர் தெளிவாகும்வரை ஆகலாம்.) ஜான் டான் அவர்களும் இதை முன்பு இவ்வாறு கூறினார்: “முதலாக நேரடியாக ‘மனம்/அறிவு’ என்பதை உறுதிபடுத்துதல் (明心). பெளத்த ஜென் திட சிறப்புணர்ச்சி (Sudden Enlightenment) அல்லது மகாமுத்ரா, ட்சோக்சென் போன்றவற்றில் ‘rigpa’ என்ற தூய விழிப்புணர்வு, அடுத்தபடியாக அத்வேதத்தில் (Advaita) உள்முக ஆராய்ச்சி — இவை அனைத்தும் ‘அறிவு’ (consciousness) என்று சொல்லப்படுகிறதைச் சந்தேகமற்றவாறு நேரடியாக உணரும் வழிகள். இவை ஒரே அதேதான். ஆனால் அது வெற்றுத்தன்மையின் பூரண உணர்ச்சி இல்லை.”

அதேபோல், அது தெரவாத புத்தமதத்தின் “பிரகாசமான மனம்” (luminous mind) எனவும், உதாரணமாக ஆசிரியர் அஜான் ப்ரம்மவம்சோ (Ajahn Brahmavamso) போன்றோரும் குறிப்பிடுவதைக் காணலாம். எனினும், “I AM” உணர்ச்சியும் Asmi-māna எனப்படும் “நான்-என்னும் தற்பெருமை” எனும் சிந்தையை ஒத்திருப்பதில்லை; இவ்விரண்டும் முற்றிலும் வேறு விஷயங்கள். அதேநேரம், இந்த “I AM” என்பது எந்தவொரு புத்தமத வழித்தடத்திலும் இறுதி பரிபூரணமாக எடுத்துக்கொள்ளக்கூடியதாகவும் இல்லை. அது வெறும் ஒரு முதல் படி. இது “Recognizing Rigpa vs Realizing Emptiness, and the Different Modalities of Rigpa” போன்ற கட்டுரைகளில் விளக்கப்பட்டுள்ளது. (https://www.awakeningtoreality.com/2020/09/the-degrees-of-rigpa.html)

எனக்கும் இந்த “I AM” உணர்வை உறுதியாக அடைவதற்கு “பிறவிக்கு முன்னால், நான் யார்?” என்ற கேள்வியை இரு ஆண்டுகள் தொடர்ந்து நான் வந்தேன். உடனுக்குடன் பல நேரங்களில் “I AM” தொடர்பான சின்ன அனுபவங்கள், வெளிப்படையான பரந்தவெளி உணர்ச்சிகள் இருந்தபோதும், அதை உறுதியாக உணரும் நிலை என்பது வெறும் தெளிவான மனநிலை அல்ல; அது முற்றிலும் சந்தேகமற்ற சாட்சி உணர்ச்சி. நான் மூன்றாண்டுகள் இதை அந்தரந்தமாகத் தேடி வந்தபின், இறுதியில் 2010-இல் “I AM” எனும் ‘Being/Self-Realisation’ உறுதியாகக் கண்டேனென்று என் பதிவில் குறிப்பிட்டுள்ளேன். இவற்றின் வேறுபாடு பற்றி “I AM Experience/Glimpse/Recognition vs I AM Realization (Certainty of Being)” மற்றும் “Realization and Experience and Non-Dual Experience from Different Perspectives” என்பவற்றில் பார்க்கலாம்.

“I AM” உணர்வுக்குப் பின்னர் இன்னும் மேல்நிலை உணர்வுகளுக்குச் செல்ல “Four Aspects of I AM” என்பதையும், “On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection” கட்டுரையில் உள்ள இரண்டு சுலோகங்களையும் ஆழமாகக் கவனிப்பதையும், “Two Types of Nondual Contemplation” என்பதையும் பயிற்சி செய்வது உதவுகிறது.

நான் அறிந்த பலர் (இதில் தஸ்நெஸ் அவர்களும் சேர்த்தே) தங்கள் முழு வாழ்வும் அல்லது பல தசாப்தங்கள் 1-முதல் 3-வது நிலைகளில் சிக்கிக்கொண்டிருந்தார்கள். ஏனெனில் சரியான வழிகாட்டியோ தெளிவான குறிப்புகளோ இல்லாமை. ஆனால் தஸ்நெஸ் அவர்கள் சொல்லிக் கொடுக்கும் “நானன்றி” (anatta) பொருள் தொடர்பான கவனிப்புகளைக் கடைப்பிடித்துப் பயின்றபின், நானும் 2010-ம் ஆண்டில், ஒரே ஆண்டுக்குள் 1-வது நிலை முதல் 5-வது நிலை வரை முன்னேறி அறிந்தேன்.

“இந்த ‘I AM’-ஐ எல்லாவற்றிலும் கொண்டு செல்வதுதான். உன்னுள் இருக்கும் ‘நான்’ என்பதே நானாகிறேன். பூனையிலும் பறவையிலும் உள்ள ‘நான்’ என்பதே நானாகிறேன். எல்லோரினதும் முதல் பொது ஆள்முதல் நான்தான். அம்மாசிரியர் (John Tan, 2013) கூறியது போல, “நான்” என்னும் உண்மை அல்ல며, ‘உலகின் ஆதாரமானது’ ஏதாவது எதுவோ என்று எடுத்தால் அதுவே இது எனலாம். அது ‘இணைந்தது’ என ஒரு உச்ச நிலை.”

நிலை 3: வெறுமை நிலைக்கு நுழைவது

“’நானற்றுப் போதல்’ என்பதை நீ அனுபவிப்பதில் உருவாகும் உள் பிரகாசத்தோடு தொடர்புபடுத்துவது மிக மிக ஆரம்ப நிலையிலேயே பெரிய தவறுகளைக் கொண்டுவந்து விடும். ஏனென்றால், இந்த வீதியில் ஆழமான “ஒப்புகை அல்லது தியாகம்” (complete surrendering) மூலம் அடையும் பூரணமான சாந்தியும் உண்டு; எடுத்துக்காட்டாக தாவோயிச உறுத்தல்கள் (Taoist practitioners) இப்படிச் செய்கிறார்கள். இது உன் அனுபவத்தின் பிரகாசத்தைச் செலுத்துமா என்று பார்க்க வேண்டாம். அவர்களின் கவனம் பிரகாசமல்ல, மாறாக ‘யாரும் இல்லை’ என்பதில், கட்டற்ற இயல்பில்தான். அது உண்மையில் அதைவிட ஆழமானபடி மகிழ்ச்சியாக இருக்கலாம். ஆனால் அது விளக்கமாக்கப்படும் விதம் முற்றிலும் வேறுபடுகிறது; அறிந்தல், தெரிந்தல் ஆகியவற்றை ‘ச stumbling block’ என எண்ணி முழுவதுமாக பிரயத்தனம் எதுவுமின்றி உட்கிடப்பதே சாரப்படுத்துகின்றனர். அவர்கள் மனப்பாங்கு, உடல்வகை, அறிவு… எல்லாவற்றிலிருந்தும் விலகி நிற்பதாகும். அதிலிருந்து வரும்போது, அல்லது அதிலிருந்து வெளிப்படும்போது மட்டுமே அவர்களுக்கு எதோ தெரியும்; அது “awareness of anything” என்று அழைக்கப்படுகிறது.

ஒன்றாகும் அனுபவம் ஆகவே வெளிப்படையான பிரகாசமான அலையல்ல. ஆனால் முற்றிலும் உதய நிலை: செயல்வினைகளின்றி, இயல்பாகவுள்ளதென்று சொல்லலாம். இரண்டு அனுபவங்களையும் சரியாக நிழலடித்து பார்க்கவில்லையென்றால், அதை ‘நானற்ற’ ஒரு கருத்தோடு நீங்கள் கட்டாயமாக இணைத்துவிடுவீர்கள். அதைப் போல செய்ய வேண்டாம்.”

மேலும் இதை விரிவாக அறிய “Thusness’s comments on Nisargadatta” (http://www.awakeningtoreality.com/2019/03/thusnesss-comments-on-nisargadatta.html) என்ற இணைப்பையும்参படிக்கலாம்.

பின்பு தஸ்நெஸ் 4 மற்றும் 5-வது நிலைகளில் தெரிகிறது: எப்படிப் “நான்” என்னும் யதார்த்தத்தை ‘இல்லை’ (நானறுப்பு) என்பதை உள்ளார்ந்து உணர்வதாலும் அதைக் கடைபிடித்து வாழ்வதாலும் எந்த அறப் பயிற்சி (altered state of trance) தேவை இல்லை என்பதையும், மாறாக ‘அறியாமை’ (ignorance) என்பதன் வேரை அறுப்பது ஒன்றே போதுமானதாக இங்கே தெரிகிறது. தஸ்நெஸ் சொல்லுவதுபோல்:

“…மிகுந்த முயற்சி எடுத்தால்தான் இதை அடையலாமோ என்று தோன்றலாம்; ஆனால் உண்மையில் அது இல்லை. இப்பயிற்சி எல்லாம் ஒன்றினை விட்டுவிடுவது போன்றதாக ஆகிவிடும். முதலில் இருந்தே நமது இயல்பே விடுதலையான ஒன்றாக இருக்கிறது; ஆனால் அந்த ‘நான்’ எப்போதும் பாதுகாக்க, வைத்திருக்க துடிப்பதால் அது நமது கண்களை மறைத்துவிடுகிறது. சரி, எந்தவொரு செயல்வினை positive ஆனாலும் நம்முள் ‘செயல் புரிபவன்’ என்னும் தொற்றை விட்டு வந்தவரை நமது செயல்கள் இப்பாரத்தைப் போக்கும் கருவியாகவும் இருக்காது. இறுதியில் விடாமுயற்சியாக விடுவிப்பது எதுவும் இல்லை, ஏனெனில் ஏற்கெனவே நிகழும் உருவாச்சீவமும் அழிந்து உயிர்ப்பித்து கொண்டு இருப்பதுதான் இயல்பு. இந்த நானறுப்புதான் நிலையானது. உலகியல் நடைமுறைகள் அனைத்தும் ‘செய்யுவதால்’ வரும் தளையில்லா கட்டுப்பாடு; ஆனால் அதை ஆதாரமாகும்படி ‘ஆகாது’ என்று சொல்வதில்லை. யாருமில்லாத பிரகாசத்தின் ஊடாக, இருக்கும் அனைத்தும் தன்னியல்பாகப் பிரகாசிக்கிறது.”

ஒரு நாள், திடீரென்று “டாங்ஸ்…” என்பதுபோல் ஒரு ஓசை கேட்டது; அது மிகவும் தெளிவாகவும், வேறு எதுவும் இல்லாமல் வெறும் ஓசை மாத்திரமாய் உள்ளது! அந்த ‘டாங்ஸ்…’ எதிரொலியும்! அது மிகத் தெளிவாகவும் வலுவாகவும் இருந்தது!

அந்த அனுபவம் எனக்குப் பல முறை அனுபவித்த “I AM” உணர்வைப் போலேயே மிகவும் தெரிந்ததாக, உண்மையானதாவும் தெளிவாகவும் இருந்தது. ஆனால் இப்போது இது “நான் யார்?” எனக் கேட்பதல்ல, “I AM” என்று தூய்மையாக உணரும் நிலையும் இல்லை; மாறாக இது “டாங்ஸ்…” என்ற ஒலித்திறம் மட்டுமே – அவ்வாறு ஓர் இரைச்சலின் சத்தம் மட்டுமே…
பின்பு ‘ருசி’ வந்தது, வெறும் ‘ருசி’ மட்டுமே…
மனமும் இதயத் துடிப்பும்…
சுற்றிய காட்சிப்படமும்…

முன் சட்டைவெளி (அல்லது எவ்வித இடைவெளி) இல்லை; இதை எழத் தடைசெய்யக் கூடுமென்று எண்ணி நிகழாமல், முன்னாள் இரு மாத இடைவெளிகளில் வளர்ந்த அனுபவ நிலையல்ல…
இங்கே நுழைவதற்கோ வெளியேறுவதற்கோ ஒரு கதைப்புள்ளி இல்லை…
“சத்தம்” அங்கே அல்லது இங்கே என்று பிரித்து சொல்ல இயலாது…
எழும், மறையும் உருபுகளில் “நான்” என ஏதுமில்லை…
“பிரசன்னம்” என்னும் பல்வேறு உருவாக்கங்கள்…
ஒவ்வொரு தருணத்திலும் பிரசன்னம் மலர்ந்துகொண்டே உள்ளது…

Comments (Original English Text):

vbnet
Copy code
Comments:

This is the beginning of seeing through no-self. Insight into no-self has arisen but non-dual experience is still very much 'Brahman' rather than 'Sunyata'; in fact it is more Brahman than ever. Now "I AMness" is experienced in All.

Nevertheless it is a very important key phase where the practitioner experiences a quantum leap in perception untying the dualistic knot. This is also the key insight leading to the realization that "All is Mind", all is just this One Reality.

The tendency to extrapolate an Ultimate Reality or Universal Consciousness where we are part of this Reality remains surprisingly strong. Effectively the dualistic knot is gone but the bond of seeing things inherently isn't. 'Dualistic' and 'inherent' knots that prevent the full experiencing of our Maha, empty and non-dual nature of pristine awareness are two very different 'perceptual spells' that blind.

The subsection "On Second Stanza" of the post "On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection" further elaborates this insight.

Tamil Translation (Literal, Paragraph-by-Paragraph):

கருத்துகள் (Comments):

இது “நான் இல்லை” என்பதை ஊடுருவிப் பார்ப்பதற்கான தொடக்கநிலை. இங்கு “நான் இல்லை” என்பதற்கான உள்ளோட்டம் உதித்திருப்பதால், ஆனாலும் நான்-டுவல் அனுபவம் “சுன்யதா”வை விட அதிகமாக ‘ப்ரஹ்மன்’ போலவே உள்ளது; உண்மையில் இப்பொழுது ‘ப்ரஹ்மன்’ தன்மை மேலும் வலுப்பெற்றுள்ளது. இப்போது “‘I AM’ உணர்ச்சி” (I AMness) எனவும் சொல்லப்படும் அச்சுவை, எல்லாவற்றிலும் “பிரசன்னம்” என உணரப்படுகிறது.

அவ்வாறுள்ளதாலும், இது மிகவும் முக்கியமான ‘கூட்-முனை’ (key phase) ஆகும்; ஏனெனில் இப்போதுள்ள பயிற்சி கடந்து செல்லும் வழியில், இருமை எண்ணப்பிணையை சரியாகத் தளர்த்தி, ஓர் “குவண்டம் லீப்” (quantum leap) போல உடைந்துபோகிறது. இதுவே “அனைத்தும் மனம்” (All is Mind) என்று உணர்ந்து, அதாவது “அனைத்துமே ஒரே ஒரு உண்மை” என்று கண்டறிய செலுத்தும் முக்கிய உள்ளோட்டமாக உள்ளது.

ஆனால் Ultimate Reality அல்லது Universal Consciousness என்று எதையாவது எடுத்து “அதை நாமே பகுதி” என்று நிரப்ப எண்ணும் பாங்கு மிக வலுவாகவும் இருந்து வருகிறது. இருமை எண்ணப்பிணை (dualistic knot) விலகி விட்டாலும், “வழக்கமாக உள்ளார்ந்ததைப்பார்க்கும் பார்வை” (seeing things inherently) எனும் பந்தம் நீக்கப்படவில்லை. நமது உள்மதியின் ‘மஹா’, ‘காலியாகவும் நான்-டுவல் ஆன’ தூய விழிப்புணர்வை முழுமையுடன் உணர்வதைத் தடுக்கின்ற “இருமை” மற்றும் “உள்ளார்ந்த” என்ற இருவிதப் பிணைகள் இருக்கின்றன. இவை நமது பார்வையை மறைக்கும் வெவ்வேறு “பரிமாணச் சாபங்கள்” (perceptual spells) ஆகும்.

“On Second Stanza” என்று “On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection” என்ற பதிவின் துணைப் பகுதி இந்த உள்காணிப்பைப் பற்றி மேலும் விளக்குகிறது.

Comments by Soh (Original English Text):

vbnet
Copy code
Comments by Soh:

The beginning of non-dual realization and the gateless gate without entry and exit. One no longer seeks after a state of oblivion to get rid of self as in the case of Stage 3 but starts to realize and actualize the always-already-so of no-self and non-dual nature of Awareness. Still, Stage 4 tends to end up in the case of dissolving separateness into the pole of an ultimate pure subjectivity rather than seeing consciousness as the mere flow of phenomenality as in Stage 5, thus leaving traces of an Absolute.

Tamil Translation (Literal, for “Comments by Soh”):

சோ (Soh) வின்மீது சுட்டுகின்றக் கருத்துகள்:

இது தான் நான்-டுவல் உணர்வின் தொடக்கமும், நுழைவாயில் இல்லை/பிரிவு இல்லை எனப்படும் “கேட்-லெஸ் கேட்” என்கிற நிலையும். இனி வெறுமனே “நான்” என்பதைக் கடத்த ஒருவகை மறதி நிலையைத்தேடு (Stage 3 இல் போல்) என பேசுவதில்லை; மாறாக, “நான் இல்லை” (no-self) எனும் உண்மையும் விழிப்புணர்வின் (Awareness) நான்-டுவல் இயல்பையும் “இருப்பதே இதுவே” எனப் பாவித்து உணர்தல் மற்றும் நடைமுறைப்படுத்தல் தொடங்குகின்றது. அதாவது, இது ஏற்கெனவே என்றைக்கும் அப்படியே இருப்பது என்று உணரும் வகை.

ஏதாவது Ultimate Pure Subjectivity (அல்லது “அழுத்தமான சாட்சி”) எனும் துருவத்தில் பலவகைப்பட்ட வேறுபாட்டை கரைத்து விடுவதில் முடிந்துவிடும் வழிபாடு இப்போதும் நிகழ வாய்ப்பு அதிகம். (அதாவதுவே, எஞ்சாய்தல் அறிவை வெறும் நிகழ்வுகளின் ஓட்டமாக (phenomenality) காணாமல், ஒரு “அறிவுபின்னணி” என்று நின்றுவிடல்). எனவே இங்கே ஒரு அப்சல்யூட் என்ற ஒன்றின் 흔்படிவுகள் (தளைகள்) இன்னும் எஞ்சிப்போகலாம்.

Quote from Thusness (Original English Text):

less
Copy code
Thusness wrote in 2005:

"Without 'self' oneness is immediately attained. There is only and always this Isness. Subject has always been the Object of observation. This is true samadhi without entering trance. Completely understanding this truth. It is the true way towards liberation. Every sound, sensation, arising of consciousness is so clear, real and vivid. Every moment is samadhi. The tip of the fingers in contact with the keyboard, mysteriously created the contact consciousness, what is it? Feel the entirety of beingness and realness. There is no subject... just Isness. No thought, there really is no thought and no 'self'. Only Pure Awareness.", 

"How could anyone understand? The crying, the sound, the noise is buddha. It is all the experience of Thusness. To know the true meaning of this, Hold not even the slightest trace of 'I'. In the most natural state of ILessNess, All Is. Even if one said the same statement, the depth of experience differs. The is no point convincing anyone. Can anyone understand? Any form of rejection, Any sort of division Is to reject buddhahood. If there is a slightest sense of a subject, an experiencer, we miss the point. Natural Awareness is subjectless. The vividness and clarity. Feel, taste, see and hear with totality. There is always no 'I'. Thank you Buddha, You truly know. :)"

Tamil Translation (Literal, for Thusness’s 2005 Quote):

தஸ்நெஸ் 2005இல் எழுதியது:

“’நான்’ இல்லாதவுடன், ஒற்றுமை உடனே எளிதில் அடையப்படுகிறது. எப்போதும் இப்படி இருக்கிறது, அது ‘Isness’ எனப்படுவது. ‘Subject’ (பொருள் உணர்வு) என்றபோது அதுதான் எப்போதும் ‘Obj­ect of observation’—பார்வையின் பொருள். இதுவே உண்மையான சமாதி; ஆனால் மயக்கநிலை (trance) தேவை இருக்காது. இந்த உண்மையை முழுமையாகப் புரிந்துகொள்வதே விடுதலைக்கு வழி. ஒவ்வொரு சத்தம்தான், உணர்வும், அறிவு எழுகிறது என்பதும், எல்லாமே மிகத் தெளிவாகவும் உண்மையாகவும் வெளிப்படையாகவும் இருக்கிறது. ஒவ்வொரு தருணமும் சமாதியே. விசித்திரமான முறையில், கீபோர்டின் மீதுள்ள விரல்களின் தொடுதலே ஒரு ‘contact consciousness’-ஐ உருவாக்குகிறது. அது என்ன? இந்த ‘இருப்பதின் முழுமை’ மற்றும் ‘உண்மையானதன் தெரிதல்’ ஆகியவற்றை உணர்க. இங்கே எவ்வித ‘subject’ இல்லை… வெறும் Isness மட்டுமே. ‘சிந்தனை’ என்பதும் இல்லை, உண்மையில் அங்கு எந்த ‘சிந்தனை’யும் இல்லை, ‘நான்’ என்பதும் இல்லை. வெறும் தூய அறிவு (Pure Awareness) மட்டுமே.”

“யார் இதை உணர முடியும்? அழுகை, சத்தம், கடுமை—எல்லாம் buddha. அத்தனையும் Thusness என்னும் அனுபவமே. இதன் உண்மையான விளக்கத்தைக் காண, ‘நான்’ எனும் சின்னத் துளியையும் வைத்துக்கொள்ளாதீர்கள். மிகப் பிரகாசமான ‘I-LessNess’ எனும் இயல்பான நிலையில், எல்லாமே உள்ளது. ஒருவன் அதே கூறைச் சொன்னாலும், அனுபவத்தின் ஆழம் மாறுபடும். யாரையும் ஒருவன் சம்மதிக்க முடியாது. எந்த மேல் உரை சரியாக இருக்க முடியும்? எவ்வித மறுப்பும், பிரிவும் ஆனாலும்கூட buddhathood-ஐ மறுப்பதாகும். சற்றுப் பொறுப்பாளனான (‘subject’) அல்லது அனுபவிப்பவர் எனக் கொண்டால், நாம் புள்ளியை விடுகின்றோம். இயற்கையான அறிவு (Natural Awareness) என்பது ‘subject’-இல்லாதது. அதன்மேல் வெளிப்படும் தெளிவும் விவிட் தன்மையும். அறிவிடுங்கள், சுவையுங்கள், காணுங்கள், கேளுங்கள் எல்லாவற்றையும் முழுமையாக. அங்கென்றுமே ‘நான்’ இல்லை. புத்தா, நீ உண்மையில் அறிவாய். :)”

Stage 5: No Mirror Reflecting

நிலை 5: “பிரதிபலிப்பதற்கான கண்ணாடி இல்லை” (No Mirror Reflecting)

vbnet
Copy code
There is no mirror reflecting
All along manifestation alone is.
The one hand claps
Everything IS!

(Tamil rendering of the four poetic lines):
“எந்தக் கண்ணாடியும் பிரதிபலிக்கவில்லை
எப்போதும் வெளிப்படும் மறுவடிவங்களே ஒரே உள்ளது.
ஒரே கை தட்டுகின்றது
எல்லாமே ‘இருப்பதாய்’ உள்ளது!”

Paragraph 1 (Original English):

vbnet
Copy code
Effectively Phase 4 is merely the experience of non-division between subject/object. The initial insight glimpsed from the anatta stanza is without self but in the later phase of my progress it appeared more like subject/object as an inseparable union, rather than absolutely no-subject. This is precisely the 2nd case of the Three levels of understanding Non-Dual. I was still awed by the pristineness and vividness of phenomena in phase 4.

Tamil Translation: உண்மையில், நெறி 4 (Phase 4) என்பது சார்பம்/பொருள் (subject/object) இடையே பிரிவில்லாத ஒரு அனுபவமே. “நான் இல்லை” (anatta) எனும் சுலோகத்திலிருந்து தொடர் கண்டறியும் ஆரம்ப உள்ளோட்டம் ஒருவகை சுயமில்லாமையாக இருந்தாலும், என் முன்னேற்றத்தின் மறுஅழிவில் அது “சராபரப்பும், சார்பும் ஒன்றெடுத்த சேர்கை” போல காட்டியது, அதாவது முற்றிலும் “சுயமில்லாமல்” என்று சொல்லக் கூடாத நிலையில் இருந்தது. இது துல்லியமாக நான்-டுவல் எனப் புரிந்துகொள்ளும் “மூன்று நிலைகளின்” இரண்டாவது எடுத்துக்காட்டு. நெறி 4-இல் உணர்வின் தெளிவும் உண்மைக்கும் அமைந்து இருந்தபோது நான் இன்னமும் அதிர்ச்சியடைந்து வியந்து இருந்தேன்.

Paragraph 2 (Original English):

sql
Copy code
Phase 5 is quite thorough in being no one and I would call this anatta in all 3 aspects -- no subject/object division, no doer-ship and absence of agent.

Tamil Translation: நெறி 5 (Phase 5) என்பது “யாரும் இல்லை” என்று மிகவும் முழுமையாக வெளிப்படுவது; இதையே மூன்று அம்சங்களிலும் (1) சார்பு/பொருள் பிரிவினை இல்லாமை, (2) செய்பவன் இல்லாமை, (3) செயல் புரிபவர் என்ற ஏஜெண்ட் அகறவு என்று சொல்வதால், நான் இதை முழுமையான “அநத்தா” (anatta) என்று அழைப்பேன்.

Paragraph 3 (Original English):

vbnet
Copy code
The trigger point here is the direct and thorough seeing that 'the mirror is nothing more than an arising thought'. With this, the solidity and all the grandeur of 'Brahman' goes down the drain. Yet it feels perfectly right and liberating without the agent and being simply as an arising thought or as a vivid moment of a bell resounding. All the vividness and presence remains, with an additional sense of freedom. Here a mirror/reflection union is clearly understood as flawed, there is only vivid reflection. There cannot be a 'union' if there isn't a subject to begin with. It is only in subtle recalling, that is in a thought recalling a previous moment of thought, that the watcher seems to exist. From here, I moved towards the 3rd degree of non-dual.

Tamil Translation: இங்கே ஏற்படும் முக்கிய உந்துநிலை, “கண்ணாடி என்பது எழும் ஒரு எண்ணத்தைக் காட்டிலும் வேறில்லை” என்று நேரடியாகவும் முழுமையாகக் காண்பதாகும். இதனால், “‘ப்ரஹ்மன்’ என்று கூறப்படும் உறுதியும் பெருமையும்” முற்றிலும் கழிந்து வெளியேறுகிறது. அவ்வாறே, ஏஜெண்ட் (செய்பவன்) இல்லாமையுடன், வெறும் எழுகின்ற எண்ணம் அல்லது ஒரு மணி ஓசையின் தெளிவான தருணமாக இருக்கிறது; அது மிகவும் சரியாகவும் விடுதலையாகவும் உணரப்படுகிறது. அதேசமயம், எல்லா வெளிப்படையான தெளிவும் (vividness) மற்றும் ப்ரெசன்சும் (presence) தொடர்கின்றன, மேலும் ஒரு சுதந்திர உணர்ச்சி கூடுதலாக உண்டு. இங்கே “கண்ணாடி/பிரதிபலிப்பு” என்ற ஒன்றுபோல் இல்லை, அது வெறும் தெளிவான பிரதிபலிப்பே. “சாரம்” என்பதற்கு ஒரு சார்பு இல்லாவிட்டால், “இணைப்பு” என்பது எப்படி இருக்க முடியும்? வெறும் சூட்சுமமான நினைவற்ற விளம்பரத்தில் (subtle recalling), அதாவது முந்தைய நினைவுத் தருணத்தை இன்னொரு நினைவுத் தருணம் நினைக்கும் போதுதான், “பார்ப்பவன்” என்ற ஒன்றுவந்து உள்ளது போல் தோன்றும். இதிலிருந்து, நான் மூன்றாவது அளவு non-dual எனப்படும் நிலைக்குத் திரும்பிச் செல்கிறேன்.

Paragraph 4 (Original English):

sql
Copy code
The Stanza One complements and refines Stanza Two to make the experience of no-self thorough and effortless into just only chirping birds, drum beats, footsteps, sky, mountain, walking, chewing and tasting; no witness whatsoever hiding anywhere! 'Everything' is a process, event, manifestation and phenomenon, nothing ontological or having an essence.

Tamil Translation: அங்குள்ள “Stanza One” (முதல் சுலோகம்) “Stanza Two”-ஐ மேம்படுத்தி, “சுயமில்லாமை” அனுபவத்தை மிகவும் முழுமையாகவும் செய்யப்படாதவையாகவும் (effortless) ஆக்குகிறது. அதாவது வெறும் பறவைகள் சில்லென்று ஒலிப்பதும், உடைத்தப்பட்ட டிரம்மின் ஓசை, அடையாளமற்றப் படிகள், வானம், மலை, நடப்பது, மென்று சுவைப்பது – இவற்றைத் தாண்டி எவ்வித சாட்சிப்பவர் எங்கும் மறைந்திருப்பதும் இல்லை! ‘எதுவும்’ ஒரு இடைவெளியான செயல்முறை (process), நிகழ்வு (event), வெளிப்பாடு (manifestation), மற்றும் Phenomenon — “எதுவும் ஒன்று உறுதியான பரம்பொருள் அல்லது “சாரம்” உடையதல்ல.”

Paragraph 5 (Original English):

vbnet
Copy code
This phase is a very thorough non-dual experience; there is effortlessness in the non-dual and one realizes that in seeing there is always just scenery and in hearing, always just sounds. We find true delights in naturalness and ordinariness as commonly expressed in Zen as 'chop wood, carry water; spring comes, grass grows'. With regards to ordinariness (see "On Maha in Ordinariness"), this must also be correctly understood. A recent conversation with Simpo summarizes what I am trying to convey with regards to ordinariness. Simpo (Longchen) is a very insightful and sincere practitioner, there are some very good quality articles written by him regarding non-duality in his website Dreamdatum.

Tamil Translation: இந்நிலை (இந்தப் பயிற்சி நிலை) ஒரு மிகவும் முழுமையான நான்-டுவல் அனுபவம்; நான்-டுவலில் எவ்வித முயற்சியின்மையும் (effortlessness) உள்ளது, மேலும் பார்வையில் எப்போதும் வெறும் காட்சிப்படம்தான், கேட்கையில் எப்போதும் வெறும் சத்தம்தான் என்று ஒருவருக்கு நன்கு உறுதியாகிறது. நாங்கள் இயல்பானதிலும் சாதாரணமாய்ப் பட்டதில் உண்மையிலேயே மகிழ்ச்சியை உணருகின்றோம்; ஜென் வழியில் часто சொல்லப்படுவது போல ‘மரம் வெட்டவும், தண்ணீர் எடுத்துச் செல்வதೂ; வசந்தகாலம் வரவும், புல் வளரத்தொடங்குவது போல’. “சாதாரணம்” என்பது குறித்து (பார்க்க: “On Maha in Ordinariness”), இதையும் சரியாகப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். சமீபத்தில் சிம்போ (Simpo) என்பவரோடு நடந்த ஒரு உரையாடல், இந்த “சாதாரணம்” என்ற பேச்சில் என்ன சொல்ல வேண்டுகின்றோம் என்பதைத் தத்ரூபமாக சுட்டிகாட்டுகிறது. சிம்போ (லோங்சென்) என்பது ஒரு மிகுந்த நுண்ணறிவு நிறைந்த மற்றும் உண்மையில் உணர்வுள்ள பயிற்சியாளர்; அவர் இந்த “non-duality” பற்றி மிகச்சிலாகவும் உயர்தரமான கட்டுரைகளை Dreamdatum என்கிற தளத்தில் எழுதியுள்ளார்.

Paragraph 6 (Original English):

vbnet
Copy code
Yes Simpo,

Non-dual is ordinary as there is no 'beyond' stage to arrive at. It appears to be extraordinary and grandeur only as an afterthought due to comparison.

That said, the maha experience appearing as "universe chewing" and the spontaneity of pristine happening must still remain maha, free, boundless and clear. For that is what it is and cannot be otherwise. The "extraordinariness and grandeur" that result from comparison must also be correctly discerned from the 'what is' of non-dual.

Tamil Translation: “ஆமாம் சிம்போ,

நான்-டுவல் என்பது சாதாரணம்தான், ஏனெனில் இதைத் தாண்டி எதுவும் செல்ல வேண்டிய கட்டமில்லை. ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும்போது மட்டுமே அது ‘அசாதாரணம்’ மற்றும் ‘மிகப் பெருமை’ என்று தோன்றுகிறது; அது பிற்பிந்திய ஒரு எண்ணத்திலிருந்து வரும்.

அப்படிப்போல, “பிரபஞ்சத்தை மென்று விடுவது” போலவும், இயற்கையான தூய நிகழ்வு போலவும் தோன்றும் மஹா அனுபவம் இன்னமும் “மஹா, சுதந்திரமானது, எல்லையற்றது, தெளிவானது” என்ற வகையில் இருக்க வேண்டும். ஏனென்றால் அதுவே அது, வேறு образом இருக்கவே முடியாது. ‘அசாதாரணமும் பெருமையும்’ என்றவை ஒப்பீட்டிலிருந்து உருவாகும்; ஆனால் அதை நான்-டுவலின் ‘அது என்ன?’ என்பதிலிருந்து உறுதி செய்ய நேர்மையாகப் பார்க்க வேண்டும்.”

Paragraph 7 (Original English):

vbnet
Copy code
Whenever contraction steps in, it is already a manifestation of 'experiencer-experience split'. Conventionally speaking, that being the cause, that is the effect. Whatever the condition is, be it the result of unfavorable situations or subtle recalling to arrive at a certain good sensation or attempting to fix an imaginary split, we have to treat it that the 'non-dual' insight has not pervaded into our entire being like the way 'karmic tendency to divide' does. We have not fearlessly, openly and unreservedly welcomed whatever is. :-)

Tamil Translation: “ஏப்போது சுருக்கப்படும் உணர்வு (contraction) ஏற்படுதோ, அது ஏற்கனவே ‘அனுபவிப்பவர்-அனுபவம்’ என்வகை பிரிவை மெய்ப்படுத்துகிறது. சாதாரண மொழியில் சொல்லுவோமே, அது 원인 (காரணம்), இதுவே விளைவு. எந்த நிலைமையாயிருந்தாலும், நல்லது அல்லாத சூழலின் விளைவுகளாகவோ, ஒரு சாதகமான உணர்ச்சியை அடைய சில சூட்சும நினைவுகளை எதிர்நோக்கவோ அல்லது ‘மாயை பிரிவு’ ஒன்றைத் திருத்த முயல்வதாயினும், ‘நான்-டுவல்’ எனும் உள்ளொளியின் ஞானம் நமது முழு இருப்பிலும் ஊடுருவி விடாததையே அது காட்டுகிறது. நாங்கள் பயப்படாமல், திறந்த மனத்துடனும் எந்த ஆர்ப்பாட்டமுமின்றி, எழுபதை எல்லாம் வரவேற்க முற்றிலும் தயங்கிவிடுகிறோம். :-)”

Paragraph 8 (Original English):

kotlin
Copy code
Just my view, a casual sharing.
Practitioners up to this level often get over excited believing that this phase is final; in fact it does appear to be a sort of pseudo finality. But this is a misunderstanding. Nothing much can be said. The practitioner will also be naturally led into spontaneous perfection without going further in emptying the aggregates. :-)

For further comments: http://buddhism.sgforums.com/forums/1728/topics/210722?page=6

Tamil Translation: “இது פשוט எனது பார்வை மட்டுமே, ஒரு சாதாரண பகிர்வு.
இப்படி இந்த நிலைக்குக் வந்தவர்கள் பல நேரங்களில் இது இறுதி நிலை என மிகுந்த உற்சாகத்துடன் நம்பி விடுகின்றனர்; உண்மையில், அது ஒரு போலி இறுதி நிலைதான் போலத் தென்படுகிறது. ஆனால் இது ஓர் தவறான புரிதல். அதிகம் சொல்லுவதற்கு இல்லை. பயிற்சி செய்பவர் ‘அக்ரிகேட்கள்’ (aggregates) எனப்படும் மொத்த உட்கூறுகளையெல்லாம் காலியாக்குவதில் தொடராமல் இருந்தபோதும், இயல்பாகத் “Spontaneous Perfection” எனும் தன்னியல்பான முனைவில் தானாகவே இட்டுச் செல்லப்படுகிறார். :-)

மேலும் கருத்துக்களுக்கு: http://buddhism.sgforums.com/forums/1728/topics/210722?page=6”

Original Text (Stage 4 and 5 Sections):

Stage 4: Presence as Mirror Bright Clarity

I got in touch with Buddhism in 1997. Not because I wanted to find out more about the experience of ‘Presence’ but rather the teaching of impermanence synced deeply with what I was experiencing in life. I was faced with the possibility of losing all my wealth and more by financial crisis. At that point in time I had no idea that Buddhism is so profoundly rich on the aspect of ‘Presence’. The mystery of life cannot be understood, I sought for a refuge in Buddhism to alleviate my sorrows caused by the financial crisis, but it turned out to be the missing key towards experiencing total presence.

I wasn’t that resistant then to the doctrine of ‘no-self’ but the idea that all phenomenal existence is empty of an inherent ‘self’ or ‘Self’ did not quite get into me. Were they talking about the ‘self’ as a personality or ‘Self’ as ‘Eternal Witness’? Must we do away even with the ‘Witness’? Was the Witness itself another illusion?

There is thinking, no thinker

There is sound, no hearer

Suffering exists, no sufferer

Deeds there are, no doer

I was meditating on the meaning of the above stanza deeply until one day, suddenly I heard ‘tongss…’, it was so clear, there was nothing else, just the sound and nothing else! And ‘tongs…’ resounding… It was so clear, so vivid!

That experience was so familiar, so real and so clear. It was the same experience of “I AM”… it was without thought, without concepts, without intermediary, without anyone there, without any in-between… What was it? IT was Presence! But this time it was not ‘I AM’, it was not asking ‘who am I’, it was not the pure sense of “I AM”, it was ‘TONGSss….’, the pure Sound…

Then came Taste, just the Taste and nothing else….

The heart beats…

The Scenery…

There was no gap in between, no longer a few months gap for it to arise…

There never was a stage to enter, no I to cease and never had it existed

There is no entry and exit point…

There is no Sound out there or in here…

There is no ‘I’ apart from the arising and ceasing…

The manifold of Presence…

Moment to moment Presence unfolds…

Comments:

This is the beginning of seeing through no-self. Insight into no-self has arisen but non-dual experience is still very much 'Brahman' rather than 'Sunyata'; in fact it is more Brahman than ever. Now "I AMness" is experienced in All.

Nevertheless it is a very important key phase where the practitioner experiences a quantum leap in perception untying the dualistic knot. This is also the key insight leading to the realization that "All is Mind", all is just this One Reality.

The tendency to extrapolate an Ultimate Reality or Universal Consciousness where we are part of this Reality remains surprisingly strong. Effectively the dualistic knot is gone but the bond of seeing things inherently isn't. 'Dualistic' and 'inherent' knots that prevent the full experiencing of our Maha, empty and non-dual nature of pristine awareness are two very different 'perceptual spells' that blind.

The subsection "On Second Stanza" of the post "On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection" further elaborates this insight.

Comments by Soh:

The beginning of non-dual realization and the gateless gate without entry and exit. One no longer seeks after a state of oblivion to get rid of self as in the case of Stage 3 but starts to realize and actualize the always-already-so of no-self and non-dual nature of Awareness. Still, Stage 4 tends to end up in the case of dissolving separateness into the pole of an ultimate pure subjectivity rather than seeing consciousness as the mere flow of phenomenality as in Stage 5, thus leaving traces of an Absolute.

Stage 5: No Mirror Reflecting

There is no mirror reflecting

All along manifestation alone is.

The one hand claps

Everything IS!

Effectively Phase 4 is merely the experience of non-division between subject/object. The initial insight glimpsed from the anatta stanza is without self but in the later phase of my progress it appeared more like subject/object as an inseparable union, rather than absolutely no-subject. This is precisely the 2nd case of the Three levels of understanding Non-Dual. I was still awed by the pristineness and vividness of phenomena in phase 4.

Phase 5 is quite thorough in being no one and I would call this anatta in all 3 aspects -- no subject/object division, no doer-ship and absence of agent.

The trigger point here is the direct and thorough seeing that 'the mirror is nothing more than an arising thought'. With this, the solidity and all the grandeur of 'Brahman' goes down the drain. Yet it feels perfectly right and liberating without the agent and being simply as an arising thought or as a vivid moment of a bell resounding. All the vividness and presence remains, with an additional sense of freedom. Here a mirror/reflection union is clearly understood as flawed, there is only vivid reflection. There cannot be a 'union' if there isn't a subject to begin with. It is only in subtle recalling, that is in a thought recalling a previous moment of thought, that the watcher seems to exist. From here, I moved towards the 3rd degree of non-dual.

The Stanza One complements and refines Stanza Two to make the experience of no-self thorough and effortless into just only chirping birds, drum beats, footsteps, sky, mountain, walking, chewing and tasting; no witness whatsoever hiding anywhere! 'Everything' is a process, event, manifestation and phenomenon, nothing ontological or having an essence.

This phase is a very thorough non-dual experience; there is effortlessness in the non-dual and one realizes that in seeing there is always just scenery and in hearing, always just sounds. We find true delights in naturalness and ordinariness as commonly expressed in Zen as 'chop wood, carry water; spring comes, grass grows'. With regards to ordinariness (see "On Maha in Ordinariness"), this must also be correctly understood. A recent conversation with Simpo summarizes what I am trying to convey with regards to ordinariness. Simpo (Longchen) is a very insightful and sincere practitioner, there are some very good quality articles written by him regarding non-duality in his website Dreamdatum.

Yes Simpo,

Non-dual is ordinary as there is no 'beyond' stage to arrive at. It appears to be extraordinary and grandeur only as an afterthought due to comparison.

That said, the maha experience appearing as "universe chewing" and the spontaneity of pristine happening must still remain maha, free, boundless and clear. For that is what it is and cannot be otherwise. The "extraordinariness and grandeur" that result from comparison must also be correctly discerned from the 'what is' of non-dual.

Whenever contraction steps in, it is already a manifestation of 'experiencer-experience split'. Conventionally speaking, that being the cause, that is the effect. Whatever the condition is, be it the result of unfavorable situations or subtle recalling to arrive at a certain good sensation or attempting to fix an imaginary split, we have to treat it that the 'non-dual' insight has not pervaded into our entire being like the way 'karmic tendency to divide' does. We have not fearlessly, openly and unreservedly welcomed whatever is. :-)

Just my view, a casual sharing.

Practitioners up to this level often get over excited believing that this phase is final; in fact it does appear to be a sort of pseudo finality. But this is a misunderstanding. Nothing much can be said. The practitioner will also be naturally led into spontaneous perfection without going further in emptying the aggregates. :-)

For further comments: http://buddhism.sgforums.com/forums/1728/topics/210722?page=6

Footnotes/Annotations (if any):

(இப்பகுதியுக்குப் பிற Footnotes தேவை இல்லை. மேல் உள்ள உரை முழுதும் உள்ளடக்கப்பட்டுவிட்டது.)

[Continued in next message]

Below is the continuation of the translation, starting from Stage 6. Due to the character limit, if we exceed the maximum length, we will continue in the next message. No content will be omitted.

Tamil Translation:

நிலை 6: பிரசென்ஸின் இயல்பு வெற்றுத்தன்மை (The Nature of Presence is Empty)

Paragraph 1 (Original English):

sql
Copy code
Phase 4 and 5 are the grayscale of seeing through the subject that it does not exist in actuality (anatta), there are only the aggregates. However even the aggregates are empty (Heart Sutra). It may sound obvious but more often than not, even a practitioner who has matured the anatta experience (as in phase 5) will miss the essence of it.

Tamil Translation:
நெறி 4 மற்றும் 5 என்பது “சார்பு” (subject) உண்மையில் இல்லை (அநத்தா) என்று பார்ப்பதற்கான ஒரு இடைநிலையைக் போன்றது; அங்கே உள்ளன merely “அக்ரிகேட்கள் (aggregates)” மட்டுமே. இருப்பினும், அவை கூட காலியாகக் காணப்படுகின்றன (Heart Sutra). இது எளிதானதாகத் தோன்றலாம், ஆனால் பெரும்பாலும்—even ஒரு சாதகர் (phase 5 இல் போல்) “அநத்தா” அனுபவத்தை வளர்த்திருப்பவர் கூட—அதன் சாரத்தை உள்ளடக்கிக் கொள்ளாமல் தவறி விடுகிறார்.

Paragraph 2 (Original English):

vbnet
Copy code
As I have said earlier, phase 5 does appear to be final and it is pointless to emphasize anything. Whether one proceeds further to explore this empty nature of Presence and move into the Maha world of suchness will depend on our conditions.

Tamil Translation:
முன்பு நான் கூறியபடி, நெறி 5 இறுதி நிலையாகத் தோன்றலாம், “மற்றவற்றை வலியுறுத்துவதேன்?” என்று சொல்லக்கூடிய இடம். “பிரசென்ஸின் (Presence) இவ்வெற்றுத்தன்மையை” மேலும் ஆராய்ந்து, “சட்சினஸ்” (suchness) எனப்படும் “மஹா” உலகிற்குள் நகர்வதா என்று கடைசியாக முடிவெடுப்பது நமது நிபந்தனைகளையே சார்ந்திருக்கும்.

Paragraph 3 (Original English):

vbnet
Copy code
At this juncture, it is necessary to have clarity on what Emptiness is not to prevent misunderstandings:

• Emptiness is not a substance
• Emptiness is not a substratum or background
• Emptiness is not light
• Emptiness is not consciousness or awareness
• Emptiness is not the Absolute
• Emptiness does not exist on its own
• Objects do not consist of emptiness
• Objects do not arise from emptiness
• Emptiness of the "I" does not negate the "I"
• Emptiness is not the feeling that results when no objects are appearing to the mind
• Meditating on emptiness does not consist of quieting the mind

Tamil Translation:
இந்த முடிவுருப்புள்ளியில், “வெற்றுத்தன்மை என்ன அன்று” என்பதைத் தெளிவாக அறிந்து கொள்ள வேண்டியது தவறுபருண்டங்களைத் தடுப்பதற்காக அத்தியாவசியமானது:

• வெற்றுத்தன்மை என்பது ஒரு “பொருள்” அல்ல
• வெற்றுத்தன்மை என்பது ஒரு அடிப்படை அல்லது பின்னணியா அல்ல
• வெற்றுத்தன்மை என்பது ஒளி அல்ல
• வெற்றுத்தன்மை என்பது “அறிவு” அல்லது “Awareness” அல்ல
• வெற்றுத்தன்மை என்பது “Absolute” அல்ல
• வெற்றுத்தன்மை தனியாக இருக்கவில்லை
• பொருட்கள் வெற்றுத்தன்மையால் ஆனவை அல்ல
• பொருட்கள் வெற்றுத்தன்மையிலிருந்து உண்டாகவில்லை
• “I” எனும் சுயத்தின் வெற்றுத்தன்மை, “நான்” என்பதை மறுப்பதல்ல
• வெற்றுத்தன்மை என்பது, மனதிற்கு எதுவும் தோன்றாதபோது ஏற்படும் ஒரு “வெற்று உணர்ச்சி” அல்ல
• வெற்றுத்தன்மை பற்றி தியானிப்பது “மனத்தை அமைதியாக்குவதையே” உருவாகக்கொள்ளும் அல்ல

Paragraph 4 (Original English):

vbnet
Copy code
Source: Non-Dual Emptiness Teaching
And I would like to add,

Emptiness is not a path of practice
Emptiness is not a form of fruition

Tamil Translation:
புலம்: Non-Dual Emptiness Teaching
இத்தொடர்ச்சியாக நான் சேர்க்க விரும்புவது:

• வெற்றுத்தன்மை என்பது ஒரு பயிற்சி முடிசிலான பாதை அல்ல
• வெற்றுத்தன்மை என்பது பயிற்சியின் பலன் வகை அல்ல

Paragraph 5 (Original English):

kotlin
Copy code
Emptiness is the 'nature' of all experiences. There is nothing to attain or practice. What we have to realize is this empty nature, this ‘ungraspability’, ‘unlocatability ’ and ‘interconnectedness’ nature of all vivid arising. Emptiness will reveal that not only is there no ‘who’ in pristine awareness, there is no ‘where’ and ‘when’. Be it ‘I’, ‘Here’ or ’Now’, all are simply impressions that dependently originate in accordance with the principle of conditionality.

Tamil Translation:
“வெற்றுத்தன்மை” என்பது அனைத்து அனுபவங்களின் ‘இயல்பு’. அதனுள் அடைவதற்கான அல்லது பயிற்சி செய்வதற்கான ஒன்றும் இல்லை. நாம் உணர வேண்டியது இந்த வெற்றுத்தன்மை, அதாவது “பிடிக்கமுடியாததாய்” (ungraspable), “இடமற்றதாய்” (unlocatable), மற்றும் “இணைப்பட்டு இருக்கும்” (interconnected) இயல்பு கொண்டஅவை என்று அறிதல். வெற்றுத்தன்மை தெளிவாகக் காட்டுவது, “உயிர்நிலைதனிலேயே” (pristine awareness) “யாரும்” இல்லை என்பது மட்டுமல்ல, “எந்த இடமே இல்லை, எந்த நேரமே இல்லை” என்பதையும். “‘நான்’,” “‘இங்கே’,” “‘இப்போது’” என்று சொல்லப்படும் யாவும் இதைச் சார்ந்த ஒரே ஒரு பொறுப்பு (impression), அதாவது நிபந்தனை வயதில் (conditionality) ஏற்படுகிற காட்சிகளே.

Paragraph 6 (Original English):

kotlin
Copy code
When there is this, that is.
With the arising of this, that arises.
When this is not, neither is that.
With the cessation of this, that ceases.

The profundity of this four-liner principle of conditionality is not in words. For a more theoretical exposition, see Non-Dual Emptiness Teachings by Dr. Greg Goode; for a more experiential narration, see the subsection "On Emptiness" and "On Maha" of the post "On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection".

Tamil Translation:
“இது இருக்கும்போது, அது இருக்கும்.
இது எழும்போது, அது எழும்.
இது இல்லை என்றால், அது இல்லை.
இது அழியும்போது, அது அழிகிறது.”

இச்சரிவு நிபந்தனையின் நான்கு வரிசைச் சாதனையின் ஆழம் வார்த்தைகளிலில்லை. ஒரு சிற்றறத்துக்கான (theoretical) விளக்கத்திற்கு, டாக்டர் கிரெக் கூடின் Non-Dual Emptiness Teachings ஐ参படிக்கவும்; மேலும் அனுபவ ரீதியான விவரத்திற்கு, “On Emptiness” மற்றும் “On Maha” என “On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection” என்ற பதிவின் துணைப்பிரிவுகளை参படிக்கவும்.

Comments Section (Original English):

vbnet
Copy code
Comments:

Here practice is clearly understood as neither going after the mirror nor escaping from the maya reflection; it is to thoroughly 'see' the 'nature' of reflection. To see that there is really no mirror other than the on-going reflection due to our emptiness nature. Neither is there a mirror to cling to as the background reality nor a maya to escape from. Beyond these two extreme lies the middle path -- the prajna wisdom of seeing that the maya is our Buddha nature.

Recently An Eternal Now has updated some very high quality articles that better described the maha experience of suchness. Do read the following articles:

- Emancipation of Suchness
- Buddha-Dharma: A Dream in a Dream

The last 3 subsections ("On Emptiness", "On Maha in Ordinariness", "Spontaneous Perfection") of the post "On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection" elaborates this phase of emptiness insight and the gradual progress of maturing the experience into the effortless mode of practice. It is important to know that in addition to the experience of the unfindability and ungraspability of emptiness, the interconnectedness of everything creating the Maha experience is equally precious.

Tamil Translation (Literal):

கருத்துகள் (Comments):

இங்கே, “பயிற்சி” என்பது நம்முடைய வெற்றுத்தன்மை இயல்பின் காரணமாக நிகழ்கின்ற “தொடரும் பிரதிபலிப்பு” ஐத் தாண்டி, ஏதோ “கண்ணாடியை” தேடுவதுமில்லாமல், அதிலிருந்து “மாயை பிரதிபலிப்பிலிருந்து” தப்பிப்பதுமில்லாமல், “அந்த பிரதிபலிப்பின் இயல்பை” முற்றிலும் ‘காண்பதையே’ குறிக்கிறது. உண்மையில் “ஏதாவது ஒரு கண்ணாடி” என்று சொல்லப்படுவது இல்லை; அங்கும் இங்கும் எதையும் ‘பின்புல உண்மையாக’ பிடித்துக் கொள்வதற்கும் இல்லை, “மாயையிலிருந்து ஓடிப் போக” வேண்டியதுமில்லை. இந்த இரண்டு ஆறு விளிம்புகளுக்கிடையில் உள்ளது தான் மத்திப் பாதை — “மாயை என்பதுவே நமது புத்த இயல்பு” என்பதைப் புரியவைக்கும் ப்ரஜ்ஞா ஞானம்.

இந்நாட்களில் An Eternal Now சில மிக உயர் தரமான கட்டுரைகளைக் புதுப்பித்துள்ளார்; அவை “suchness” எனப்படும் மஹா அனுபவத்தை மேலும் நன்றாக விளக்குகின்றன. உபயோகமாகப் படிக்க வேண்டியவை:

• Emancipation of Suchness
• Buddha-Dharma: A Dream in a Dream

அதேபோல, “On Emptiness,” “On Maha in Ordinariness,” “Spontaneous Perfection” என்னும் கடைசி மூன்று துணைப்பிரிவுகள் (“On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection” என்ற பதிவின் கீழ்) இந்த “வெற்றுத் தெளிவு” (emptiness insight) நிலையையும் அதை எளிய முயற்சியற்ற நிலைக்கு (effortless mode) வளர்த்துவதையும் விரிவாக விளக்குகின்றன. “வெற்றுத்தன்மை” என்றால் “யாரையும், எந்தவிடத்தையும் பிடிக்கமுடியாத” நிலையில் காண்பதையுமன்றி, “எல்லாவற்றின் பரந்த இணைதலால்” உருவாகும் “மஹா” அனுபவம் கூட விலைமதிப்புடையதென்று அறிந்திருக்குவது அவசியமாகும்.

Stage 7: Presence is Spontaneously Perfected

English Original Text:

kotlin
Copy code
Stage 7: Presence is Spontaneously Perfected

After cycles and cycles of refining our practice and insights, we will come to this realization:

Anatta is a seal, not a stage.
Awareness has always been non-dual.
Appearances have always been Non-arising.
All phenomena are ‘interconnected’ and by nature Maha.
All are always and already so. Only dualistic and inherent views are obscuring these experiential facts and therefore what is really needed is simply to experience whatever arises openly and unreservedly (See section "On Spontaneous Perfection"). However this does not denote the end of practice; practice simply moves to become dynamic and conditions-manifestation based. The ground and the path of practice become indistinguishable.

Comments:

The entire article of On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection can be seen as the different approaches toward the eventual realization of this already perfect and uncontrived nature of awareness.

Tamil Translation (Literal, Paragraph-by-Paragraph)

Heading:

நிலை 7: ‘Presence’ தன்னியல்பாக பூரணமாக்கப்படுவது (Presence is Spontaneously Perfected)

Paragraph 1 (Original English):

kotlin
Copy code
After cycles and cycles of refining our practice and insights, we will come to this realization:

Tamil Translation:
பல சுழற்சிகள் மற்றும் பல கட்டங்களின் பயிற்சி வீச்சுகளால், நமது பயிற்சியும் உள்ளார்ந்த பார்வை (insights) மேம்பட மேம்பட, இறுதியில் நாம் இந்த அறிமுகத்துக்கு வருவோம்:

Bullet Points (Original English):

sql
Copy code
Anatta is a seal, not a stage.
Awareness has always been non-dual.
Appearances have always been Non-arising.
All phenomena are ‘interconnected’ and by nature Maha.
All are always and already so. Only dualistic and inherent views are obscuring these experiential facts and therefore what is really needed is simply to experience whatever arises openly and unreservedly (See section "On Spontaneous Perfection"). However this does not denote the end of practice; practice simply moves to become dynamic and conditions-manifestation based. The ground and the path of practice become indistinguishable.

Tamil Translation (Line-by-Line):

1. Anatta என்பது ஒரு முத்திரை; அது ஒரு நிலை அல்ல.
2. Awareness என்றும் இருமை அற்றதாதான்.
3. Appearances என்றும் உதயம் அற்றவை (Non-arising).
4. எல்லாப் fenomena (phenomena) -யும் ‘இணைப்பட்டவை’ (interconnected), அதனாலேயே ‘மஹா’ இயல்புக்குரியவை.
5. எல்லாம் எப்போதும் ஏற்கனவே அப்படியே இருக்கின்றது. ஆனால் இருமை பார்வையும் உள்ளார்ந்த பார்வையும் இந்த அனுபவ உண்மைகளை மறைத்து வருகின்றன. எனவே, இங்கு எவ்வாறாக வேண்டுமென்றால், எந்த எழுச்சியும் திறந்த மனத்துடனும் இடையறாமலும் அனுபவிப்பதே தேவை (தயவுசெய்து “On Spontaneous Perfection” பகுதியை参படிக்கவும்). இது பயிற்சியின் முடிவைப் பரியளிக்கவில்லை; பயிற்சி அதனால் முழுக்க டைனமிக் (dynamic) ஆகவும் நிபந்தனைகள்-உருமாற்றங்கள் (conditions-manifestation) அடிப்படையிலும் அமைகிறது. அடிப்படையும் (the ground) பயிற்சியின் பாதையும் வேறுபடாதவையாகி விடுகின்றன.

Paragraph 2 (Original English):

kotlin
Copy code
Comments:

The entire article of On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection can be seen as the different approaches toward the eventual realization of this already perfect and uncontrived nature of awareness.

Tamil Translation:

கருத்துகள் (Comments):

“On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection” எனப்படும் முழுக் கட்டுரையே, இந்த எப்போதுமே பூரணமாகவும் செயற்பாடற்ற இயல்பிலேயே விளங்கும் அறிவு-இயல்பை (awareness-nature) இறுதியாக உணர்வதற்கான பல்வேறு அணுகுமுறை எனக் காணலாம்.

Original Text (Stage 6 and Stage 7 Sections):

Stage 6: The Nature of Presence is Empty

Phase 4 and 5 are the grayscale of seeing through the subject that it does not exist in actuality (anatta), there are only the aggregates. However even the aggregates are empty (Heart Sutra). It may sound obvious but more often than not, even a practitioner who has matured the anatta experience (as in phase 5) will miss the essence of it.

As I have said earlier, phase 5 does appear to be final and it is pointless to emphasize anything. Whether one proceeds further to explore this empty nature of Presence and move into the Maha world of suchness will depend on our conditions.

At this juncture, it is necessary to have clarity on what Emptiness is not to prevent misunderstandings:

• Emptiness is not a substance

• Emptiness is not a substratum or background

• Emptiness is not light

• Emptiness is not consciousness or awareness

• Emptiness is not the Absolute

• Emptiness does not exist on its own

• Objects do not consist of emptiness

• Objects do not arise from emptiness

• Emptiness of the "I" does not negate the "I"

• Emptiness is not the feeling that results when no objects are appearing to the mind

• Meditating on emptiness does not consist of quieting the mind

Source: Non-Dual Emptiness Teaching

And I would like to add,

Emptiness is not a path of practice

Emptiness is not a form of fruition

Emptiness is the 'nature' of all experiences. There is nothing to attain or practice. What we have to realize is this empty nature, this ‘ungraspability’, ‘unlocatability ’ and ‘interconnectedness’ nature of all vivid arising. Emptiness will reveal that not only is there no ‘who’ in pristine awareness, there is no ‘where’ and ‘when’. Be it ‘I’, ‘Here’ or ’Now’, all are simply impressions that dependently originate in accordance with the principle of conditionality.

When there is this, that is.

With the arising of this, that arises.

When this is not, neither is that.

With the cessation of this, that ceases.

The profundity of this four-liner principle of conditionality is not in words. For a more theoretical exposition, see Non-Dual Emptiness Teachings by Dr. Greg Goode; for a more experiential narration, see the subsection "On Emptiness" and "On Maha" of the post "On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection".

Comments:

Here practice is clearly understood as neither going after the mirror nor escaping from the maya reflection; it is to thoroughly 'see' the 'nature' of reflection. To see that there is really no mirror other than the on-going reflection due to our emptiness nature. Neither is there a mirror to cling to as the background reality nor a maya to escape from. Beyond these two extreme lies the middle path -- the prajna wisdom of seeing that the maya is our Buddha nature.

Recently An Eternal Now has updated some very high quality articles that better described the maha experience of suchness. Do read the following articles:

- Emancipation of Suchness

- Buddha-Dharma: A Dream in a Dream

The last 3 subsections ("On Emptiness", "On Maha in Ordinariness", "Spontaneous Perfection") of the post "On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection" elaborates this phase of emptiness insight and the gradual progress of maturing the experience into the effortless mode of practice. It is important to know that in addition to the experience of the unfindability and ungraspability of emptiness, the interconnectedness of everything creating the Maha experience is equally precious.

Stage 7: Presence is Spontaneously Perfected

After cycles and cycles of refining our practice and insights, we will come to this realization:

Anatta is a seal, not a stage.

Awareness has always been non-dual.

Appearances have always been Non-arising.

All phenomena are ‘interconnected’ and by nature Maha.

All are always and already so. Only dualistic and inherent views are obscuring these experiential facts and therefore what is really needed is simply to experience whatever arises openly and unreservedly (See section "On Spontaneous Perfection"). However this does not denote the end of practice; practice simply moves to become dynamic and conditions-manifestation based. The ground and the path of practice become indistinguishable.

Comments:

The entire article of On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection can be seen as the different approaches toward the eventual realization of this already perfect and uncontrived nature of awareness.

Footnotes/Annotations (if any):

(இப்பகுதியில் குறிப்புகள் தேவையில்லை. மேற்சொன்ன எதையும் விட்டுப் போகவில்லை.)

[Continued in next message]

Tamil Translation (continuing from the end of Stage 7 onward):

“Comments from Soh”

Paragraph 1 (Original English):

vbnet
Copy code
Comments from Soh:

You are welcome to join our discussion group on Facebook - https://www.facebook.com/groups/AwakeningToReality/ (Update: Facebook group is now closed, however you can join to access the old discussions. It is a treasure trove of information.)

Tamil Translation:
சோவின் (Soh) கருத்துகள்:

நீங்கள் எங்களின் பேஸ்புக் விவாதக்குழுவில் சேர வந்தால் எப்போதும் வரவேற்கப்பட்டிருக்கிறீர்கள் – https://www.facebook.com/groups/AwakeningToReality/ (புதுப்பிப்பு: இந்தப் பேஸ்புக் குழு இப்போது மூடப்பட்டுள்ளது, ஆனாலும் பழைய விவாதங்களை அணுகுவதற்காக அதில் சேரலாம். அது பல தகவல்களால் நிரம்பிய பொக்கிஷமாக இருக்கிறது.)

Paragraph 2 (Original English):

vbnet
Copy code
As of now - Year 2019, about 12 years after this article was first written by Thusness, more than 30 people have realised anatta (2022 update: now more than 60 by my count!) through encountering this blog, myself or Thusness. I am glad that these articles and blog have been of a positive impact to the spiritual community, and I'm confident that it will continue to be of benefit to many more seekers in years to come.

Tamil Translation:
இப்போது—2019ஆம் ஆண்டு—இக்கட்டுரை தஸ்நெஸ் (Thusness) எழுதியதிலிருந்து சுமார் 12 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, 30 பேர் (“2022 புதுப்பிப்பு: எனது கணக்கில் இப்போது 60ஐத் தாண்டியவர்கள்!”) இந்த வலைப்பதிவையும், என்னையும் அல்லது தஸ்நெஸையும் சந்தித்து “அநத்தா” (no-self) உணர்வை அடைந்துள்ளனர். இந்த கட்டுரைகளும் வலைப்பதிவும் ஆன்மீகப் பங்கிற்கு நல்ல தாக்கம் உண்டு என்பதை அறிய நான் மகிழ்கிறேன். இது இவ்வாண்டுகளிலும் மேலும் பல தேடுபவர்களுக்கு உதவியாக இருக்கும் என்று உறுதியாக நம்புகிறேன்.

Paragraph 3 (Original English):

css
Copy code
It has come to my attention after all these years that despite the clear descriptions by Thusness above, the Thusness 7 Stages of insights are very often misapprehended. This is why further clarifications and elaborations are necessary.

Tamil Translation:
இந்த ஆண்டுகளில் எனக்குத் தெரிந்ததாவது, தஸ்நெஸ் மேலே மிகத் தெளிவாக விளக்கியிருந்தாலும், இந்த “Thusness 7 Stages” எனப்படும் உள்ளாய்வுகள் பலராலும் மறுபடியும் தவறாகப் புரிந்துகொள்ளப்பட்டு வருகின்றன. அதனால் மேலதிகக் குறிப்புக்கள் மற்றும் விரிவான விளக்கங்கள் அவசியமாகியுள்ளன.

Paragraph 4 (Original English):

mathematica
Copy code
Do refer to these articles for more commentaries by Thusness on the 7 stages:

Difference Between Thusness Stage 1 and 2 and other Stages
Buddha Nature is NOT "I Am"
Some Conversations About Thusness Stage 1 and 2 in 2008
Wrong Interpretation of I AM as Background
Difference Between Thusness Stage 4 and 5 (Substantial Non-duality vs Anatta)
Difference Between Thusness Stage 4 and 5 (2nd article, shorter one commented by Soh)
Two Types of Nondual Contemplation after I AM (On How to Realize Anatta)
Advice for Taiyaki (Pointers for Post-Anatta Contemplation)
+A and -A Emptiness (On the two experiential insights involved in Thusness Stage 6)
My Favourite Sutra, Non-Arising and Dependent Origination of Sound
Non-Arising due to Dependent Origination
Total Exertion and Practices

Tamil Translation:
தஸ்நெஸ் “7 Stages” குறித்து அவர் மேலும் கொடுத்துள்ள கருத்துக்களைப்பற்றி அறிய, பின்வரும் கட்டுரைகளை参படிக்கவும்:

• Difference Between Thusness Stage 1 and 2 and other Stages
• Buddha Nature is NOT "I Am"
• Some Conversations About Thusness Stage 1 and 2 in 2008
• Wrong Interpretation of I AM as Background
• Difference Between Thusness Stage 4 and 5 (Substantial Non-duality vs Anatta)
• Difference Between Thusness Stage 4 and 5 (2nd article, shorter one commented by Soh)
• Two Types of Nondual Contemplation after I AM (On How to Realize Anatta)
• Advice for Taiyaki (Pointers for Post-Anatta Contemplation)
• +A and -A Emptiness (On the two experiential insights involved in Thusness Stage 6)
• My Favourite Sutra, Non-Arising and Dependent Origination of Sound
• Non-Arising due to Dependent Origination
• Total Exertion and Practices

Paragraph 5 (Original English):

vbnet
Copy code
For more pointers on how to investigate and contemplate to attain each of those realizations above, see Book Recommendations 2019 and Practice Advise

Tamil Translation:
மேலே விவரிக்கப்பட்டறிய அறிமுக உணர்வுகளை அடைய மேலும் எவ்வாறு ஆராய்ச்சி செய்யவும், தியானிக்கவுமென்று அறிய, Book Recommendations 2019 மற்றும் Practice Advise ஆகியவற்றைப்参படிக்கவும்.

Paragraph 6 (Original English):

vbnet
Copy code
It is important to note that it is common to have certain insights into no-self, impersonality and non-doership, and yet it is not the same as the insight of Thusness Stage 5 or even Thusness Stage 4, as discussed in Non-Doership is Not Yet Anatta Realization. If you think you realised Anatta or Stage 5, make sure to check out this article, as it is often very common to mistaken non-doership, substantialist non-duality or even a state of no-mind for the insight of anatta: Different Degress of No-Self: Non-Doership, Non-dual, Anatta, Total Exertion and Dealing with Pitfalls. It is my estimate that when someone says they have broken through to no-self, 95% to 99% of the time they are referring to impersonality or non-doership, not even non dual, let alone the true realization of anatman (Buddhism's no-self dharma seal).

Tamil Translation:
மிகவும் முக்கியமானது: “நான் இல்லை,” “நபரில்லாமை” (impersonality), “செய்பவர் இல்லை” (non-doership) போன்றவற்றை ஒருவருக்கு சில உள்ளோட்டமாக் கொள்ளுதல் அதிகம் காணப்படுகிறது. ஆனால், அதுவே தஸ்நெஸ் Stage 5 அல்லது கணிசமாக மூன்றாவது நிலையிலான நினைவாக ஆகாது; இது Non-Doership is Not Yet Anatta Realization என்னும் கட்டுரையில் விவரிக்கப்பட்டது. நீங்கள் “அநத்தா” அல்லது Stage 5 ஐ அடைந்ததாக நினைக்கிறீர்கள் என்றால், அந்த கட்டுரையை கண்டிப்பாக参படிக்கவும், ஏனெனில் “செய்பவர் இல்லை” அல்லது “பொது non-duality” அல்லது சற்றே “no-mind” ஆகியவற்றை “அநத்தா” உணர்வாக மிக எளிதாகவே பிரிபதில்லாமல் தவறாக நினைத்து விடுவார்கள். Different Degress of No-Self: Non-Doership, Non-dual, Anatta, Total Exertion and Dealing with Pitfalls என்ற கட்டுரையிலும்கூட இதை விவரிக்கிறேன். எனது மதிப்பீட்டில், எப்போது யாராவது “நான் இல்லை” என்பதைக் கடந்துவிட்டதாக கூறினால், 95% முதல் 99% வரை அவர்கள் சொல்ல விரும்புவது “எந்த நபர் இல்லை” அல்லது “செய்பவர் இல்லை” என்பதைக் குறிக்கிறது, “non-duality” கூட இல்லை, அதைவிட “அநத்தா” (buddhism’s no-self dharma seal) உணர்வல்ல.

Paragraph 7 (Original English):

vbnet
Copy code
Furthermore, another common mistake is to think that the peak experience of no-mind (where any trace or sense of being a subject/perceiver/self/Self behind experience temporarily dissolves and what's left is simply 'just experience' or 'just the vivid colors/sounds/scents/taste/touch/thought) is similar to the anatta 'dharma-seal' insight/realization of Thusness Stage 5. It is not the same. It is common to have an experience, but rare to have realization. Yet it is the realization of anatta that stabilizes the experience, or makes it effortless. For example, in my case, after the realization of anatta has arisen and stabilized, I do not have the slightest trace or sense of subject/object division or agency for about 8 years, till now, and John Tan reports the same for the past 20+ years (he realised anatta in 1997 and overcame the trace of background in a year or so). It should be noted that overcoming subject/object division and agency (which happens even at Thusness Stage 5) does not mean other subtler obscurations are eliminated -- the complete elimination of this is full Buddhahood (a topic that is discussed in the article Buddhahood: The End of All Emotional/Mental Afflictions and Knowledge Obscurations, as well as Traditional Buddhist Attainments: Arahantship and Buddhahood chapter in Awakening to Reality: A Guide to the Nature of Mind). That is natural after realization sinks in to replace the old paradigm or conditioned ways of perception, it's a bit like figuring out a picture puzzle and never unseeing it again. However this does not indicate an end or finality to practice, or the attainment of Buddhahood. Practice still goes on, it simply becomes dynamic and condition-based as stated in Stage 7, even Stage 7 is not a finality. The topic of experience vs realization is discussed further in No Mind and Anatta, Focusing on Insight.

Tamil Translation:
மேலும், இன்னொரு பொதுவான தவறான புரிதல்: “no-mind” எனும் உச்சத் தருண அனுபவத்தை (எங்கே அனுபவத்திற்கு பின்னால் ஏதாவது ஒரு subject/self/Self என்று இருப்பது தற்காலிகமாக கரைந்து விடுகிறது; மீதத்தில் வெறும் ‘அனுபவமே’ அல்லது “வெறும் மிகத் தெளிவான நிறங்கள்/ஒலிகள்/மணங்கள்/சுவைகள்/தொடுப்புகள்/எண்ணங்கள்” மட்டுமே) தஸ்நெஸ் Stage 5 இன் “அநத்தா தர்ம சீல்” உணர்வாக எண்ணிச் சேர்ப்பது. அது ஒன்றல்ல. ஒரு அனுபவம் எவருக்கும் அடிக்கடி கிடைக்கலாம், ஆனால் உணர்ச்சி (realization) அரிதாகும். ஆனாலும் “அநத்தா” உணர்வே அந்த அனுபவத்தை நிலைபெறசெய்து, அல்லது அதை முயற்சியற்றதாக ஆக்குகிறது. உதாரணமாக, எனது வேளையில், “அநத்தா” உணர்வு எழுந்து நிலைபெற்றபின், சுமார் 8 ஆண்டுகளாக நான் மீண்டும் சார்பு/பொருள் பிரிவு அல்லது ஏஜென்சி (செய்பவன்) உணர்வின் சிறு வேர்கூட வேண்டாம் என்று உணரவில்லை; ஜான் டான் (John Tan) அவரும் கடந்த 20+ ஆண்டுகளாக இதை முதன்மையாகக் கூறி வருகிறார் (அவர் 1997இல் “அநத்தா” ஐ உணர்ந்தார், ஏறக்குறைய ஓர் ஆண்டு தாமதத்தில் “பின்னணி” என்னும் பின்னடிப்பை நீக்கினார்). ஆனால், சார்பு/பொருள் பிரிவை வெல்லுதல் அல்லது ஏஜென்ட்டை வெல்லுதல் (இது தஸ்நெஸ் Stage 5 இல் கூட நிகழ்கிறது) என்ற alone குறிக்கோள், மற்ற சூட்சுமமான மறைப்புகளை நீக்கிவிடுமென்று அர்த்தமல்ல—அவற்றின் முழுமையான நீக்கம் தான் “முழு புத்தத்துவம்” (இது Buddhahood: The End of All Emotional/Mental Afflictions and Knowledge Obscurations கட்டுரையிலும், அதேபோல் Traditional Buddhist Attainments: Arahantship and Buddhahood என Awakening to Reality: A Guide to the Nature of Mind நூலில் விவாதிக்கப்படுகிறது). இந்த நடைமுறை நிலை ஒன்று உணர்வின் கீழ் பழைய “பேரடிமை” அல்லது conditioned பார்வைகளின் உடைப்பை மாற்றுவது போல்—ஒரு உருவப் புதிர் (picture puzzle) தீர்வை கண்டறிந்து அதை இனி மறுபடி மறத்தல் இல்லாததுபோன்று. ஆனால் இது பயிற்சி முடிந்துவிட்டது என்று கூடவில்லை; பயிற்சி தொடர்கிறது, அது டைனமிக் மற்றும் நிபந்தனை-அடிப்படையில் நடக்கிறது என்று Stage 7 இல் கூறப்பட்டது. Stage 7 கூட இறுதியாக இல்லை. அனுபவம் மற்றும் உணர்ச்சி (realization) எவ்வாறு வேறுபடுகிறது என்பது No Mind and Anatta, Focusing on Insight இல் மேலும் விவரிக்கப்படுகிறது.

Paragraph 8 (Original English):

vbnet
Copy code
It is also common to fall into the disease of non-conceptuality, mistaking that as the source of liberation and thus clinging to or seeking a state of non-conceptuality as the main object of practice, whereas liberation comes only through the dissolving of ignorance and views (of subject/object duality, and inherent existence) that cause reification, by insight and realization. (See: The Disease of Non-Conceptuality) It is true that reification is conceptual. But merely training to be non-conceptual is simply suppressing the symptoms while not treating the cause - ignorance (resting in non-conceptual presencing is important as part of meditative training but must go along with wisdom [insight into anatta, dependent origination and emptiness] as the natural ongoing actualization of anatta). For non-reification leads to non-conceptuality but non-conceptuality itself does not lead to non-reified perception.

Tamil Translation:
மேலும், “அறியாமை (ignorance)” மற்றும் பல “விழிப்புணர்வை மறைக்கும் பார்வைகள்” (சார்பு/பொருள் இருமை, ‘உள்ளார்ந்தமை’) என்பதை உடைத்து விடுவிப்பதே விடுதலையின் வழி, ஆனால் சிலர் “விசாரணையற்ற நிலை” (non-conceptuality) என்று ஒன்று மட்டும் பெற முனைவது அல்லது அதைத்தான் பயிற்சி செய்ய வேண்டிய உயர்ந்த நிலையில் கருதுவது போல மயங்கி விடுகின்றனர். இது The Disease of Non-Conceptuality எனப்படும் கட்டுரையில் குறிப்பிடப்படுகிறது. உண்மையில் “reification” என்பது ஒரு கருத்தை (conceptual) தளமாக்கியது. ஆனால் வெறும் “விசாரணையற்ற நிலை” என பயிற்சி செய்வது, அறியாமை எனும் மாதாரைக் (root cause) நீக்காமல், அறிகுறிகளை அடக்குவது மாத்திரமே. (அறியாமை என்றால் வேரான “ignorance”). (விசாரணையற்ற “presence”-இல் ஓய்வது, தியானப் பயிற்சியின் ஒரு பகுதியாக முக்கியமானதாக இருக்கலாம், ஆனால் அது “அநத்தா, சார்பு உத்பத்தி (dependent origination), வெற்றுத்தன்மை” ஆகியவற்றின் அறிவுடனும் [wisdom] சேர்ந்து இருக்க வேண்டும், ஏனெனில் அநத்தா இயல்பை உடனடியாக நடைமுறை படுத்துவதற்காகவே இது தேவை). உண்மையில் “non-reification” (எதையும் உறுதி பொருள் ஆக்காமல் இருத்தல்) தான் “vicharanai-attranilai” (non-conceptuality) ஒன்றை உருவாக்குகிறது; ஆனால் வெறும் non-conceptuality வல்லது reification இல்லாத ஒரு பார்வையைத் தரவில்லை.

Paragraph 9 (Original English):

css
Copy code
So when insights into anatta, D.O. [dependent origination] and emptiness are realized and actualized, perception is naturally non-reified and non-conceptual. Furthermore we must see the empty and non-arising nature of all phenomena from the perspective of dependent origination. Thusness wrote in 2014, "Be it Buddha himself, Nagarjuna or Tsongkhapa, none [of them] never got overwhelmed and amazed with the profundity of dependent origination. It is just that we do not have the wisdom to penetrate enough depth of it." and "Actually if you do not see Dependent Origination, you do not see Buddhism [i.e. the essence of Buddhadharma]. Anatta is just the beginning."

Tamil Translation:
அதனால், “அநத்தா,” “சார்பு உத்பத்தி (Dependent Origination),” மற்றும் “வெற்றுத்தன்மை” ஆகியவற்றைக் குறித்த உள்ளோட்டங்கள் உணர்ந்து நடைமுறைப்படுத்தப்படும்போது, நமது பார்வை இயல்பாக “reification” இன்மையையும் “விசாரணையற்ற நிலை”யையும் பெறுகிறது. மேலும், எல்லா fenómena-களின் வெறுமை மற்றும் உதயமின்மையையும் (non-arising) சார்பு உத்பத்தியின் கோணத்திலிருந்தே காண வேண்டும். தஸ்நெஸ் 2014 இல் எழுதியபடி, “புத்தர் தாமாக எடுத்துக்கொண்டாலும், நாகார்ஜுனா அல்லது சோங்கப்பா ஆகியாராக இருந்தாலும், அவர்களில் ஒருவருமில்லை சார்பு உத்பத்தியின் ஆழத்தைப் பாக்கும்போது திகைத்து ஆழமான வியப்பை உருவாக்காதவர். ஆனால் நாம் அதைப் பொறுப்பதாக ஊடுருவி உணருமளவிற்கு ஞானம் இல்லை,” என்றும், “உண்மையில், சார்பு உத்பத்தியை நீங்கள் காணவில்லையென்றால், நீங்கள் புத்தமதத்தை காணவில்லையென்றே கூறலாம். அநத்தா என்பது வெறும் தொடக்கமே” எனக் கூறுகிறார்.

Paragraph 10 (Original English):

vbnet
Copy code
It is also necessary to understand that the 7 stages are not rankings of 'importance', but are simply the order of how certain insights unfolded in Thusness's journey, although I too have gone through the stages in pretty much the same order. Each realization in the Thusness 7 Stages is important and precious. The realization of 'I AMness' should not be seen as being 'less important' or 'arbitrary' when compared with the realization of emptiness, and I often tell people to start with or go through the I AMness realization to bring out the aspect of luminosity first (for some others, this aspect will only be obvious in later phases of practice). Or as Thusness said in the past, we should "see all as important insights to release the deep karmic conditioning so that clarity becomes effortless, uncontrived, free and liberating." The phases of realizations may not necessarily arise in the same order or linear way for each person, and one may need to cycle through the insights a couple of times for 'deepening' (see: Are the insight stages strictly linear?) Furthermore, as Thusness said, "The anatta I realized is quite unique. It is not just a realization of no-self. But it must first have an intuitive insight of Presence. Otherwise will have to reverse the phases of insights" (see: Anatta and Pure Presence)

Tamil Translation:
மேலும், இந்த 7 நிலைகள் எவ்வித “முக்கியத்துவ தரவரிசை” என்று பொருள் கொண்டவை அல்ல; அவை தஸ்நெஸின் பயணத்தில் குறிப்பிட்ட உணர்வுகள் எவ்வாறு அண்மடுத்து விரிந்தன என்ற கட்டமைப்பே. நான் கூட ஏறத்தாழ அதே வரிசையில் இவற்றை அனுபவித்திருந்தேன். தஸ்நெஸ் 7 நிலைகளின் ஒவ்வொரு உணர்ச்சியும் மிகப் பனி (precious) மற்றும் முக்கியமானது. “I AMness” எனப்படும் உணர்வை, வெற்றுத்தன்மை உணர்வோடு ஒப்பிட்டு “குறைவானது” என்பதாகவோ, “தற்செயல்” என்பதாகவோ கருதக்கூடாது; மாத்திரமல்ல, பலரிடம் நான், “முதலில் I AMness உணர்வை அடைந்து, பிரகாசமான (luminosity) அம்சத்தை வெளியே கொண்டுவரலாம்” என்று கூறி வலியுறுத்தி இருப்பேன். (சிலருக்கு இந்தப் பிரகாச அம்சம் அவர்கள் பயிற்சி காலத்தின் பின்னர் கட்டங்களில் மட்டுமே தெளிவாகும்.) அல்லது தஸ்நெஸ் பிறகு சொன்னது போல, “எல்லா உணர்ச்சிகளையும் முக்கியமான உள்ளோட்டங்களாகக் காண்க; இவற்றால் நமது ஆழ்ந்த கார்ம தரைப்பிடிப்பை தூய்மைப்படுத்தி விடலாம், ஆகவே தெளிவு எளிதானதாக, செயற்பாடற்றதாக, சுதந்திரமயமாகவும் விடுதலையாகவும் உருவாகும்.” உணர்ச்சி நிலைகள் ஒருவருக்கொருவர் அதே வரிசையாகக் கூட வராமல் இருக்கலாம்; ஒருவருக்கு அவற்றை “கூple of times” என மீண்டும் மீண்டும் சுழற்றி ‘ஆழப்படுத்த’ தேவையானதாகவ olabilir (பார்க்க: Are the insight stages strictly linear?). மேலும், தஸ்நெஸ் சொன்னபடி, “நான் உணர்ந்த அநத்தா மிகவும் தனித்துவமானது. அது வெறும் சுயமில்லாமை உணர்வு அல்ல. முதலில் ஒருவகை ‘Presence’-இன் உள்ளுணர்வு থাকতে வேண்டும். இல்லையென்றால் அந்த பதங்களைத் திருப்பிப் பயன்படுத்த வேண்டும்,” என (பார்க்க: Anatta and Pure Presence) கூறினார்.

Paragraph 11 (Original English):

css
Copy code
And as Thusness wrote before, "Hi Jax, Despite all differences we may have about lower yanas, no practices needed, Absolute… I really appreciate your zealous attempt to bring this message into view and I agree with you wholeheartedly on this aspect of “transmission”. If one truly wants this essence to be “transmitted”, how can it be otherwise? For what that is to be passed is truly of different dimension, how can it be adulterated with words and forms? The ancient teachers are extremely serious observing and waiting for the right condition to pass the essence unreservedly and wholeheartedly. So much so that when the essence is transmitted, it must boil the blood and penetrate deep into the bone marrow. The entire body-mind must become one opening eye. Once open, everything turns “spirit”, mind intellect drops and what’s left is aliveness and intelligence everywhere! Jax, I sincerely hope you well, just don’t leave trace in the Absolute. Gone!"

Tamil Translation:
மேலும், தஸ்நெஸ் முன்பு எழுதியபடி:

“ஹாய் ஜாக்ஸ், கீழ்மை யானாக்கள் பற்றிய எல்லா வேறுபாடுகளும், பயிற்சி தேவையில்லை, ‘Absolute’ பேச்சும்… இவற்றைத் தாண்டியும், இந்த செய்தியை வெளிப்படுத்தும் உன் தீவிரமிக்க முயற்சியை நான் மதிக்கிறேன், இந்த ‘பரிமாற்றம் (transmission)’ பற்றிய அம்சத்தில் உன்னுடன் முழுமனதுடன் உடன்படுகிறேன். ஒருவன் உண்மையிலேயே இந்த சாரத்தை ‘பரிமாற’ விரும்பினால், அது எப்படி வேறாக இருக்கும்? பரிமாறப்பட வேண்டியது ஒருவகை வேறு பரிமாணத்தைச் சார்ந்தது; எவ்வாறு அதனை வார்த்தைகள் மற்றும் உருவங்களால் கலக்க முடியும்? பழமையான ஆசான்கள் மிகக் கடுமையாக கவனித்து, சரியான நிபந்தனை நேரத்தை எதிர்நோக்கி, இந்த சாரத்தை முழுமனதுடனும் எக்கறத்துடனும் பரிமாற ஒருவகை ஆபத்தையும் செய்யத் தயார். அப்படி இச்சாரம் (essence) பரிமாறப்படும் போது, ரத்தத்தை கொதிக்க வைக்கவும் எலும்பு மஜ்ஜையில் ஆழமாக ஊடுருவவும் வேண்டும். முழு உடல்-மனமும் ஒரே ஓர் திறப்பும் காணுமான கண்போல ஆக வேண்டும். ஒருமுறை தளர்ந்தவுடன், எல்லாம் ‘ஆவி’ போல மாறும், மன அறிவு கைவிடப்படுகிறது, மீதம் எங்கும் உயிர்ப்பும் புத்திசாலித்தனமும் மட்டுமே உண்டாகும்! ஜாக்ஸ், உன்னை நன்றாக வாழ்த்துகிறேன், வெறுமையில் தடம் வையாமல் விடுவிப்பு கண்டடேயும். போய்விட்டது!”

Paragraph 12 (Original English):

vbnet
Copy code
Also, it is very important to understand that having a conceptual understanding of no-self, dependent origination and emptiness is very different from direct realization. As I told Mr. MS in The Importance of Luminosity, it is very possible to have the conceptual understanding of Stage 6 but lacking in direct realization (see: Suchness / Mr. MS). As Thusness pointed out in Purpose of Madhyamaka, if after all the analysis and contemplations of Madhyamaka (Buddhist emptiness teachings taught by Nagarjuna) one is unable to realize that the mundane is precisely where one's natural radiance is fully expressed, a separate pointing is necessary.

Tamil Translation:
மேலும், “நான் இல்லை,” “சார்பு உத்பத்தி,” “வெற்றுத்தன்மை” ஆகியவற்றை கருத்து (conceptual) ரீதியாகப் புரிந்துகொள்வது, நேரடியான உணர்விலிருந்து முற்றிலும் வேறுபட்டது என்பதை உண்மையில் அறியவேண்டும். “நான் ‘The Importance of Luminosity’ என்ற கட்டுரையில் திரு. MS அவர்களிடம் சொன்னபடி, ஒருவன் Stage 6இன் கருத்துத் தாக்கத்தைப் பெறலாம்; ஆனால் நேரடியான உணர்ச்சி அற்றுள்ளப்படலாம்” (பார்க்க: Suchness / Mr. MS). தஸ்நெஸ் “Purpose of Madhyamaka” எனும் பகுதியில் குறிப்பிட்டது போல, நாகார்ஜுனர் தெரிவித்த “மாத்யமிகா” (புத்தாவின் வெற்றுத்தன்மை போதனை) பற்றிச் சிறப்பாக எல்லா ஆராய்ச்சிகளையும், தியானங்களையும் முடித்தபின் கூட, “நமதன் இயல்பான பிரகாசம் எல்லாவற்றிலும் முழுமையாக வெளிப்படுவது இவ்வுலகியலில்தான்” என்பதை உணர முடியாவிட்டால், வேறு ஒரு சுட்டுதல் தேவைப்படும்.

Paragraph 13 (Original English):

vbnet
Copy code
Many may wonder, why the need for so many phases of insights? Is there a way to reach liberation instantly? Some people find all these stages and information to be overly complex. Isn't truth something that is direct and simple? For the fortunate few (or perhaps, someone of 'higher capacity'), like Bahiya of the Bark Clothe, they were able to attain liberation immediately upon hearing a single verse of Dhamma/Dharma from the Buddha. For the majority of us, there is a process of uncovering truth and penetrating our thick layers of delusions. It is very common to get stuck at a phase of realization and think that one has reached a finality (even in earlier phases like Thusness Stage 1), but are still unable to dissolve subtle identities and reification that cause clinging, thus preventing liberation. If one is able to penetrate by insight and dissolve all self/Self/identities/reifications at once, one may be liberated on the spot. But if (most likely the case) one does not have this capacity to penetrate all delusions at once, further pointings and phases of insights are necessary. As Thusness said, "Although Joan Tollifson spoke of the natural non-dual state as something “so simple, so immediate, so obvious, so ever-present that we often overlook”, we have to understand that to even come to this realization of the “Simplicity of What Is”, a practitioner will need to undergo a painstaking process of de-constructing the mental constructs. We must be deeply aware of the ‘blinding spell’ in order to understand consciousness. I believe Joan must have gone through a period of deep confusions, not to under-estimate it. :)" (Excerpt from: Three Paradigms with Nondual Luminosity)

Tamil Translation:
பலர் கேட்கலாம், “ஏன் இத்தனை பயிற்சி நிலைகளும் தேவை? உடனடியாக விடுதலையடையும் வழியில்லைவா? பலர் இவற்றை எவ்வளவு சிக்கலானதாக எண்ணுகிறார்கள். உண்மையான உண்மை ஏதோ நேரடியானது மற்றும் எளிமையானதல்லவா?” என்று. அற்புதமாய்க் கொளறுப்பவர்களுக்கும் (அல்லது “உயர்திறன் உடையவர்” என்று யாரேனும் இருப்பின்), எடுத்துக்காட்டாக பார்க் க்ளோத் எனப்படும் பாகியாவைப் போல், புத்தரின் ஒரு தர்மவாக்கைக் கேட்ட உடனேயே அவர் உடனடியாக விடுதலையடைந்தார். ஆனாலும், அதிகமானவர்களுக்கு, உண்மையை வெளிப்படுத்தவும் நமது பதினாயிரக் கட்டத்தலிலான மாயைத்தொடர்களை ஊடுருவிப் போகவும் ஒரு செயல்முறை தேவை. ஒரு உணர்வின் கட்டத்தில் சிக்கித் தேக்கம் அடைவதும், அதை இறுதியென எண்ணுவதும் (தஸ்நெஸ் Stage 1 போன்ற முந்தைய கட்டங்களில்கூட) என்பது மிகவும் பொதுவானது. ஆனால் அங்கேயே நமது சூட்சுமமான அடையாளங்களையும் reificationஎம்பட வெளியேற வைப்பதில் இயலாமை இருப்பதால், விடுதலை தடுக்கப்படுகிறது. ஒருவன் உடனடியாக உள்ளோட்டம் (insight) பெற்றுப் அனைவரையும் (எல்லா சுய/Self/அடையாளங்கள்/reification) ஒருமுறையாக களைந்து விட்டால், நொடிப்பொழுதிலேயே விடுதலை பெறலாம். ஆனால் பெரும்பாலும் அது நாம் எதிர்பார்க்கும் “கேஸ்” இல்லை; எனவே மேலும் பல சுட்டுதலும் பல பயிற்சி நிலைகளும் தேவைப்படுகின்றன. தஸ்நெஸ் சொன்னபடி, “ஜோன் டொலிப்சன் ‘எவ்வளவு எளிமை, எவ்வளவு உடனடி, எவ்வளவு தெளிவானது, எவ்வளவு எப்போதும் இருக்கிறது அதையே பலமுறை நாம் அலட்சியப்படுத்துகிறோம்’ என்று இயற்கை நான்-டுவல் நிலையைக் குறித்து சொல்லி இருக்கலாம். ஆனால் இதை உண்மையிலேயே ‘என்ன இருக்கிறது, அது எளியதுதான்’ என உணர்வதற்கு, ஒரு சாதகர் மனக் கட்டமைப்புகளை சிக்கலாக கலைப்பதற்கான உழைச்சலை கடந்து வர வேண்டியிருக்கும். ‘அறியாமை’ எனப்படும் ‘குருட்டுத்த spell’-ஐ நாம் ஆழமாக அறிய வேண்டியிருக்கும், அதாவது புதிய விழிப்புணர்வை புரிய. எனக்கு நினைக்கிறது, ஜோன் மிகவும் ஆழமான குழப்பங்களை கடந்து வந்திருப்பார்; அதை என்று எளிதாக எண்ண வேண்டாம். :)” (மூலப்பகுதி: Three Paradigms with Nondual Luminosity)

Paragraph 14 (Original English):

css
Copy code
As John Tan said,
"Though buddha nature is plainness and most direct, these are still the steps. If one does not know the process and said ‘yes this is it’… then it is extremely misleading. For 99 percent [of ‘realized’/’enlightened’ persons] what one is talking about is "I AMness", and has not gone beyond permanence, still thinking [of] permanence, formless… ...all and almost all will think of it along the line of "I AMness", all are like the grandchildren of "AMness", and that is the root cause of duality.” - John Tan, 2007

Tamil Translation:
ஜான் டான் (John Tan) கூறியது போல,

“புத்த இயல்பு என்பது எவ்வளவு எளிமை மற்றும் நேரடியாக இருந்தாலும், இவை கூட எடுத்துச் செல்ல வேண்டிய சில படிக்கட்டங்கள். ஒருவன் இந்த செயல்முறையை அறியாமல் ‘ஆம் இதுதான்’ என்று சொல்லிவிடுமானால், அது மிகவும் தவறாக வழிநடத்தக்கூடியது. ஏனெனில் 99 சதவீதம் [‘உணர்ந்தவா’ அல்லது ‘விழிப்புணர்ந்தவர்’ என்று குறிப்பிடப்படுபவர்கள்], பேசுவது “I AMness” பற்றியே, இதை அவர்கள் நிரந்தரத்தை மீறிவிடவில்லை, இன்னமும் “நிரந்தரம், உருவமற்றது” என்று நினைத்தபடி இருக்கிறார்கள். ...அனைத்தும் அல்லது பெரும்பாலும் அதை ‘I AMness’ எனும் கோட்பாட்டில் நகர்ப்பவை, எல்லோரும் ‘AMness’-இன் பேரக்குழந்தைகளே, அதுவே இருமையின் மூலக் காரணம்.” - ஜான் டான், 2007

Paragraph 15 (Original English):

sql
Copy code
The stages are like a raft, it’s for the purpose of crossing over, it’s for the purpose of giving up our delusions and clinging, rather than for clinging on as some sort of dogma. It is a skillful means to guide seekers to realise their nature of mind and to point out the pitfalls and blindspots. Once realized, all the insights are actualized moment to moment and one no longer thinks about stages, and neither will one hold onto an ideation of having an attainment nor an attainer, nor somewhere else to get to. The whole luminous field of display is simply zero-dimensional suchness, empty and non-arisen. In other words, once the raft or ladder has served its purpose, it is left aside rather than carried up the shore. As Thusness wrote in 2010, "In actuality, there is no ladder or no 'no self' whatsoever. Just this breath, this passing scent, this arising sound. No expression can be clearer then this/these obviousness. Plain and Simple!" But what Thusness said here is referring to the post-anatta-realization actualization. It is easy induce a state of no-mind experience -- for example there are many stories about Zen masters giving a completely unexpected blow, a shout, a pinch on your nose out of a sudden, and in that moment of pain and shock, all sense of self and indeed all concepts are completely forgotten and only the vivid pain remains. This can induce what we call an experience of no-mind (a peak experience of no-self/no-subject) but should not be mistaken as the realization of anatta. However, anatta realization is what makes no-mind into an effortless natural state. Most of those teachers who have access to nondual experience that I’ve seen only express a state of no-mind but not the realization of anatta. As mentioned earlier, this topic is discussed further in No Mind and Anatta, Focusing on Insight and the fourth point of Realization and Experience and Non-Dual Experience from Different Perspectives. Hence, until the 7 phases are realized and actualized, the map is still very useful.

Tamil Translation:
இந்த நிலைகளெல்லாம் ஒரு தோணிக்குப் போன்றவை; நமது மாயைகள் மற்றும் பற்றுதல்களை விட்டு கடந்து செல்லும் நோக்கத்திற்காகத்தான், அதையே ஒரு கோட்பாட்டு பிடிப்பாக (dogma) மாற்றி பிணைவதற்காக அல்ல. இதுவே ஒரு திறமைமிக்க வழி (skillful means) என நாடிப்பவர்கள் மனத்தின் இயல்பை உணரவும், வழுவும் குருட்டுத்தனங்களும் எங்கு இருக்கிறது என்பதையும் சுட்டிக்காட்டவும் பயன்படுத்தவேண்டிய ஒன்று. ஒருமுறை உணரப்பட்ட பிறகு, எல்லா உள்ளோட்டங்களும் தருணத்திற்கு தருணம் செயல்படுத்தப்பட்டு, “நிலைகள்” பற்றி ஒருவன் இனி நினைக்க மறுக்கிறான்; எந்த ‘அடைவதற்கான’ அல்லது ‘அடைந்தவர்’ எனும் கருத்தையும் பிடித்துக்கொள்ளவதுமில்லை, இன்னொரு பொருட்டிற்காகப் போவதுமில்லை. முழு பிரகாசமான வெளிப்பாட்டு நிலம் வெறும் “பூஜ்யத் திண்மையிலுள்ள சடசெல்லாப் பண்பு (zero-dimensional suchness), காலியமயமாய் உதயமின்மையானது.” வேறு வார்த்தைகளில், அந்த தோணி அல்லது ஏணி எப்போதும் தனது நோக்கத்தை நிறைவேற்றியவுடன், அதை கரையில் கொண்டு சென்று பிடிப்பதில்லை, புறம்பே வைக்கப்படுகிறது. தஸ்நெஸ் 2010இல் எழுதியபடி, “உண்மையில், எவ்வித ஏணியும் இல்லை, ‘no self’ என்ற ஒன்றும் இல்லை. வெறும் இந்தச் சுவாசமே, இந்தப் பாய்ந்து செல்லும் மணமும், இந்த எழும் ஒலியும். இந்த/இந்த சரள தெளிவிற்கான வாக்குமாற்றமாக வேற ஒன்றும் இல்லை. எளியதும் வெளிப்படுவதாகவும்!” என்கிறார். ஆனால் இது தஸ்நெஸ் உண்மையில் “அநத்தா உணர்வு” அடைபின் அதன் நடைமுறைப்பட்ட நிலையை (post-anatta-realization actualization) குறிக்கிறார். எளிதில் ஒரு “no-mind experience” யை உண்டாக்கலாம்—எடுத்துக்காட்டாக, ஜென் ஆசான்கள் திடீரென்று ஓர் அடி, ஒரு கத்தி, அல்லது உங்களுடைய மூக்கை சுழற்றுவது போன்ற ஓர் எதிர்பாராத நிகழ்ச்சி கூறுவதுண்டு; அந்த வலியின் தருணத்தில் “நான்” என்பதின் உணர்ச்சியும்கூடஒன்றுமின்றி, எல்லா கருத்துகளும் மறக்கப்பட்டு, வெறும் இந்தத் தெளிவான வலியே எஞ்சும். இதைக் “no-mind” எனப்படும் (அல்லது “நான்-இல்லாமை / சுயமில்லாமை” அதேபோல் “பொருள் அறிவுக்குட்படாமை”) உச்ச அனுபவமாக சொல்லலாம்; ஆனால் அதையே “அநத்தா” எனும் உணர்வுடன் நிறுத்திவிடக் கூடாது. தவிர, “அநத்தா” உணர்வே “no-mind” இல் எவ்வித முயற்சியற்ற இயல்பான நிலை என தன்னை நிலைநாட்டுகிறது. நான் கண்டவர்களில் பல “nondual” அனுபவத்திற்குக் கூத்தரியாக இருப்பவர்கள், அவர்கள் வெறும் “no-mind” நிலையை வெளிப்படுத்துவதே தெரியுமே, “அநத்தா” உணர்வை இல்லை. முந்தைய பேச்சுகளில் குறிப்பிட்டது போல, இது No Mind and Anatta, Focusing on Insight மற்றும் Realization and Experience and Non-Dual Experience from Different Perspectives எனும் கட்டுரைகளின் நான்காவது புள்ளியிலும் விவரிக்கப்படுகிறது. ஆகவே, 7 நிலைகள் முற்றிலும் “உணர்ந்து நடைமுறைப்படுத்தப் பெறுவது” வரை, இந்த வரைபடம் (map) இன்னும் மிகவும் பயனுள்ளது.

Paragraph 16 (Original English):

less
Copy code
Thusness also wrote many years ago commenting on someone discussing Dzogchen practice as the realization of the luminous essence and integrating it into all experience and activities, "I understand what he meant and but the way it is taught (Soh: i.e. discussed by the person) is misleading. It is simply non-dual experience and experiencing presence in both the foreground and background and in the 3 states (Soh: waking, dreaming, dreamless deep sleep). That is not realizing our true empty nature but our luminous essence... ...understand the difference between luminosity and empty nature (Soh: luminosity here refers to the aspect of Presence-Awareness, and emptiness refers to the lack of intrinsic existence or essence of Presence/Self/Phenomena)... ...Very often, people rely on the experience and not true realization of the view. The right view (Soh: of anatta (no-self), dependent origination and emptiness) is like a neutralizer that neutralizes dualistic and inherent views; by itself, there is nothing to hold. So realize what right view is pointing and all experiences will come naturally. The right enlightenment experience is like what (Zen Master) Dogen described, not merely a non-dual state where experiencer and what's experienced collapses into a non-dual stream of experience. This I have told you clearly." (Updated comments: True Dzogchen teachings on the other hand is completely consistent in line with the realization of anatman and shunyata, see Dzogchen teacher Acarya Malcolm Smith's writings for a start https://www.awakeningtoreality.com/2014/02/clarifications-on-dharmakaya-and-basis_16.html)

Tamil Translation:
தஸ்நெஸ் பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, ஒருவரின் ட்ஸோக்சென் (Dzogchen) பயிற்சி பற்றி “ஒளிமய சாரத்தை உணர்வதாகவும், அதை எல்லா அனுபவங்களிலும் செயல்பாடுகளிலும் சேர்க்க” என்பதாக விவாதித்ததை அவர் கருத்து பொதுவாக சொன்னது:

“அவர் என்ன பொருள் சொல்கிறார் என்று புரியேன், ஆனாலும் அது சொல்லப்படும் விதம் (சோ: அந்த நபர் விவாதித்த விதம்) திசைதிருப்பும். அது வெறும் நான்-டுவல் அனுபவம், பின்புலத்திலும் முன்புலத்திலும் பிரசென்ஸைப் (presence) அனுபவிப்பது, மேலும் மூன்று நிலைகளிலும் (சோ சேர்த்துக் குறிப்பு: விழிப்பு, கனவு, கனவில்லாத ஆழ்நிலை உறக்கம்). அது நமது உண்மையான காலியாகிய இயல்பை உணர்தல் அல்ல, மாறாக நமது ‘ஒளிமய சாரத்தை’ உணர்தல்… …‘luminosity’ மற்றும் ‘empty nature’ என்பதிலுள்ள வேறுபாட்டை (சோவின் குறிப்பு: lum­inosity என்பது “Presence-Awareness” எனும் அம்சம், emptiness என்பது “Presence/சுயம்/பொருள்/அனுபவங்கள்” எனக்கூறப்படுகின்றவற்றின் உள்ளார்ந்த சுயவஸ்து இன்மையை குறிக்கும்) புரிந்துகொள்ள வேண்டும்… …பல நேரங்களில், மக்கள் அனுபவத்தில் நம்பிக்கையுடன் இருப்பார்கள், ஆனால் பார்வையின் உண்மையான உணர்வில் இல்லை. சரியான பார்வை (சோ: அதாவது anatta/no-self, சார்பு உத்பத்தி, வெற்றுத்தன்மை) என்பது ஒரு நடுநிலையாக்கியாக செயல்பட்டு, இருமை மற்றும் உள்ளார்ந்த பார்வைகளை சேமிக்கின்றது; அதுவே தனக்குப் பிடிக்கும் என்று சொல்லப்படுவதில்லை. எனவே சரியான பார்வை எதைச் சுட்டுகின்றதென்று உணர்வதால், எல்லா அனுபவங்களும் இயல்பாக வரும். சரியான விழிப்புணர்ச்சி அனுபவம் ஜென் ஆசான் டோகென் சொன்னது போன்றது; வெறும் நான்-டுவல் நிலையேயன்றி, அங்கே அனுபவிப்பவனும் அனுபவப்படும் என்பதும் ஒரு நான்-டுவல் ஓட்டமாக கலக்குவது மாத்திரமாக அல்ல. இதை நான் உனக்கு தெளிவாகவே சொன்னேன்.” (புதிதாகச் சேர்க்கப்பட்டக் கருத்து: உண்மையான ட்ஸோக்சென் போதனைகள் எனில், ‘அநத்தா’ மற்றும் ‘சுயன்ஶூன்யதா (shunyata)’ உணர்வுடன் முழுமையாக ஒத்துப்போகின்றன, தொடங்க நான் பரிந்துரைக்கும் லிங்க்: ட்ஸோக்சென் ஆசிரியர் அசார்யா மால்கம் ஸ்மித்தின் எழுத்துக்கள்: https://www.awakeningtoreality.com/2014/02/clarifications-on-dharmakaya-and-basis_16.html)

Paragraph 17 (Original English):

vbnet
Copy code
Lastly, I'll end with something Thusness wrote in 2012, "You cannot talk about emptiness and liberation without talking about awareness. Instead understand the empty nature of awareness and see awareness as this single activity of manifestation. I do not see practice apart from realizing the essence and nature of awareness. The only difference is seeing Awareness as an ultimate essence or realizing awareness as this seamless activity that fills the entire Universe. When we say there is no scent of a flower, the scent is the flower.... that is because the mind, body, universe are all together deconstructed into this single flow, this scent and only this... Nothing else. That is the Mind that is no mind. There is not an Ultimate Mind that transcends anything in the Buddhist enlightenment. The mind Is this very manifestation of total exertion... wholly thus. Therefore there is always no mind, always only this vibration of moving train, this cooling air of the air-con, this breath... The question is after the 7 phases of insights can this be realized and experienced and becomes the ongoing activity of practice in enlightenment and enlightenment in practice -- practice-enlightenment."

Tamil Translation:
இறுதியாக, தஸ்நெஸ் 2012 இல் எழுதிய ஒன்றைக் கொண்டு நான் முடிக்க விரும்புகிறேன்:

“நீங்கள் ‘வெற்றுத்தன்மை’ மற்றும் ‘விடுதலை’ பற்றி பேச முடியாது, ஆனால் ‘அறிவு (awareness)’ பற்றி பேச வேண்டாம் என்று சொல்லுவதில்லை. மாறாக, “அறிவின் காலியாகிய இயல்பை” புரிந்துகொண்டு, அதையே ஒரு ஒருங்கிய வெளிப்பாட்டு நடவடிக்கையாக (single activity of manifestation) காண்க. நான் பயிற்சியை ‘அறிவின் சாரமையும் இயல்பையும் உணர்வதிலிருந்து’ வேறுபடுத்திப் பார்க்கவில்லை. ஒரே வேறுபாடு என்னவென்றால், சிலர் “அறிவை” ஒரு பரம்பொருளாம் சாட்சியாகக் காண்கிறார்கள்; அல்லது நிரம்பிய, எல்லாவற்றையும் ஒரே ஓட்டமாக நமது பிரபஞ்சத்தை நிரப்புவதாகக் காண்கிறார்கள். ‘மலருக்கு மணமில்லை’ என்று சொல்லும் போது, ‘மணம் தான் மலர்…’ ஏனெனில் “மனம், உடல், பிரபஞ்சம்” எல்லாம் ஒன்றாய் கலைந்து இந்த ஒரே ஓட்டமாக “இந்த மணம், மேலும் இந்ததான்…” வேறு எதுவுமில்லை. இதுவே ‘மனமே அல்லாத மனம்’ (Mind that is no mind). புத்த மதத்தின் விழிப்புணர்ச்சியில் எதையும் மீறிக் கொண்டிருக்கும் “Ultimate Mind” எதுவும் இல்லை. நமது மனமே இந்த முழு முயற்சியின் வெளிப்பாடு, முழுக்க அப்படியே. ஆகவே எப்போதும் “no mind,” எப்போதும் ஒரே இந்த அசைவான தொடர்ச்சி, இந்தவாரம் இருந்த குளிர்பதம், இந்த மூச்சு… கேள்வி என்னவென்றால், இந்த 7 அடுக்கமான உள்ளோட்டங்களுக்குப் பிறகு, இந்த உணர்வை எவ்வாறு நனவாக்கி அனுபவித்து விடுகிறோம்? மேலும் அது பயிற்சியில் விழிப்புணர்ச்சியாகவும், விழிப்புணர்ச்சியில் பயிற்சியாகவும் ஒன்றுதான்—“practice-enlightenment” எனப்படும்.”

Paragraph 18 (Original English):

scss
Copy code
Also, he wrote in 2012, "Has awareness stood out? There is no concentration needed. When six entries and exits are pure and primordial, the unconditioned stands shining, relaxed and uncontrived, luminous yet empty. The purpose of going through the 7 phases of perception shift is for this... Whatever arises is free and uncontrived, that is the supreme path. Whatever arises has never left their nirvanic state... ... your current mode of practice [after those experiential insights] should be as direct and uncontrived as possible. When you see nothing behind and magical appearances are too empty, awareness is naturally lucid and free. Views and all elaborations dissolved, mind-body forgotten... just unobstructed awareness. Awareness natural and uncontrived is supreme goal. Relax and do nothing, Open and boundless, Spontaneous and free, Whatever arises is fine and liberated, This is the supreme path. Top/bottom, inside/outside, Always without center and empty (2-fold emptiness), Then view is fully actualized and all experiences are great liberation." In 2014, he said, "All 7 phases of insight can be realized and experienced, they are not verbiage. But perfection in terms of actualization in everyday life requires refining our view, meeting situations and dedication of quality time in anatta and total exertion. The problem is many do not have the discipline and perseverance."

Tamil Translation:
அதே போல், 2012 இல் அவர் எழுதியதாவது:

“அறிவு வெளிப்படுகிறதா? இந்தப் படியில் συγκένترة உணர்ச்சி தேவையில்லை. ‘ஆறு நுழைவுகளும் வெளியேறல்களும்’ (அறிவு வாயில்கள்) தூய்தும் முதன்மை இயல்புமாக உள்ளபோது, நிபந்தனை இல்லாதது ஒளிர்ந்து நிற்கிறது, தளர்வாகவும் செயற்பாடற்றதாகவும், ஒளிமயமானதுமாகவும் இருப்பினும் காலியாகவும். இந்த 7 perceptions உடன் மாற்றங்களை அடைவதன் நோக்கம் இதற்காகத்தான்… எது எழுகின்றதோ, அது சுதந்திரமாகவும் செயற்பாடற்றதாகவும் இருக்கிறது, அதுவே உச்சமான பாதை. எது எழுகின்றதோ, அது எப்போதும் தங்களின் நிறவாண (nirvanic) நிலையிலிருந்து விலகவில்லையே… … நீங்கள் இன்னும் [அந்த அனுபவ உள்ளோட்டங்களுக்குப் பிறகு] மேற்கொள்ளும் பயிற்சி மிக நேரடியானதாயும் செயற்பாடற்றதாயும் இருக்கவேண்டும். பின்புலத்தில் எதுவும் காணப்படாமல், மாயை போல தோன்றும் உருவங்களும் மிகவும் காலியாக இருப்பதாக நீங்கள் கவனிக்கும் போது, அறிவு இயல்பாகவும் தெளிவாகவும் சுதந்திரமாகவும் இருக்கும். பார்வைகளும் எல்லா விளக்கங்களும் கரைந்துவிடும்; மனம்-உடல் மறக்கப்பட்டுவிடும்… வெறும் தடையில்லாத அறிவு. இயல்பானதும் செயற்பாடற்றதுமான அறிவு உச்சக் குறிக்கோள். தளர்ந்து எதுவும் செய்யாதீர்கள், திறந்தும் எல்லையற்றதுமாகவும், தன்னியல்பாகவும் சுதந்திரமாகவும் இருக்கவும், எழுவது எல்லாம் நல்லதும் விடுதலையாகும், இதுவே உச்சப்பாதை. மேலே/கீழே, உள்ளே/வெளியே என்று எப்போதும் மையமில்லாமல் காலியாக (2-fold emptiness), அப்போது பார்வை முற்றிலும் வாழ்த்தி, எல்லா அனுபவங்களும் பெரும் விடுதலையாகின்றன.”
2014 இல் அவர் கூறினார், “இந்த 7 உணர்வுகளின் நிலைகள் (phases of insight) எல்லாம் உண்மையில் அறியப்பட்டு அனுபவிக்கப்படலாம்; இவை வெறும் வார்த்தைகளல்ல. ஆனால் அன்றாட வாழ்க்கையில் அவற்றை செயல்படுத்துவதின் சிறப்பினைப் பெற்றுத்தர ‘நமது பார்வையை மெறுகேற்றல், நிலைகளுக்குப் பொருந்துதல், அநத்தா மற்றும் முழு முயற்சி’ ஆகியவற்றில் அதிக நேரத்தை ஒதுக்க வேண்டும். பலருக்கு இதற்கான ஒழுக்கமும் பொறுமையும் இல்லை, இதுவே பெரிய பிரச்சினை.”

Last Line:

vbnet
Copy code
You are welcome to join our discussion group on Facebook - https://www.facebook.com/groups/AwakeningToReality/ (Update: Facebook group is now closed, however you can join to access the old discussions. It is a treasure trove of information.)

Tamil Translation:
நீங்கள் எங்களின் பேஸ்புக் விவாதக்குழுவில் சேர வரவேற்கப்படுகிறீர்கள் — https://www.facebook.com/groups/AwakeningToReality/
(புதுப்பிப்பு: இந்த பேஸ்புக் குழு இப்போது மூடப்பட்டுள்ளது, இருப்பினும் பழைய விவாதங்களை அணுகச் சேரலாம்; அது தகவல்களால் நிரம்பிய பொக்கிஷமாக இருக்கிறது.)

Also See: (Tamil) அனாட்டா (தனியற்ற நிலை), சூன்யம், மஹா மற்றும் சாதாரணமை, மற்றும் தானியக்க சிறப்பு குறித்து - On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection

Also See: (Tamil) புத்த இயல்பு 'நான் உள்ளேன்' அல்ல - Buddha Nature is NOT "I Am"

Also See: (Tamil) சுயமற்றதன்மையின் வேறுபட்ட நிலைகள்: செயலாற்றாத தன்மை, இருவேறு அல்லாத, அனட்டா, முழு முயற்சி மற்றும் தடைகள் கையாளுதல் - Different Degrees of No-Self: Non-Doership, Non-dual, Anatta, Total Exertion and Dealing with Pitfalls