Posts
Original English Link: On Anatta (No-Self), Emptiness, Maha and Ordinariness, and Spontaneous Perfection
Jeśli zidentyfikujesz jakiekolwiek obszary do poprawy w tłumaczeniu lub masz sugestie, proszę odwiedź stronę kontaktową, aby podzielić się swoją opinią: Skontaktuj się z nami
Jeśli potrzebujesz tłumaczeń dla któregokolwiek z poniższych artykułów, śmiało skontaktuj się ze mną, a ja wykorzystam ChatGPT, aby pomóc w tłumaczeniu: Skontaktuj się z nami
Sure, I will provide a detailed and precise translation of the provided text from English to Polish, with each sentence or dialogue line distinctly separated for clarity.
Here's the translation:
'O Anatta (Nie-Ja), Pustości, Mahie i Zwyczajności, oraz Spontanicznej Doskonałości
Słuchaj wersji audio na SoundCloud: https://soundcloud.com/soh-wei-yu/sets/awakening-to-reality-blog
Zobacz ten artykuł w innych językach:
- Chiński
- Włoski
- Nepalski
- Hiszpański
- Niemiecki
- Hindi
- Tamilski
- Portugalski
- Japoński
- Tajski
Jeśli ktoś ma sugestie dotyczące ulepszenia powyższych tłumaczeń, proszę o kontakt ze mną na stronie: https://www.awakeningtoreality.com/p/contact-us.html
Zobacz także:
- Dwa Rodzaje Niedualistycznej Kontemplacji po JA JESTEM
- Pustość +A i -A
(Ostatnia aktualizacja: 14 marca 2009)
Artykuł napisany przez: Thusness/PasserBy
Zastanawiam się, dlaczego ostatnio temat anatty często pojawia się na forach. Może 'yuan' (warunek) się pojawił. -:). Po prostu zapiszę kilka myśli na temat moich doświadczeń 'nie-ja'. Luźne przemyślenia, nic autorytatywnego.
Dwa poniższe wersy są kluczowe w prowadzeniu mnie do bezpośredniego doświadczenia nie-ja. Mimo że zdają się przekazywać to samo na temat anatty, medytacja na tych dwóch wersach może przynieść dwa bardzo różne doświadczenia - jedno dotyczące aspektu pustości, a drugie, niadualistycznego blasku. Wglądy, które wynikają z tych doświadczeń, są bardzo oświecające, ponieważ tak bardzo sprzeczają się z naszym zwyczajnym rozumieniem tego, czym jest świadomość.
Jest myślenie, nie ma myśliciela
Jest słyszenie, nie ma słuchającego
Jest widzenie, nie ma widzącego
W myśleniu, tylko myśli
W słyszeniu, tylko dźwięki
W widzeniu, tylko formy, kształty i kolory.
Zanim przejdę dalej, absolutnie ważne jest, aby wiedzieć, że wersy te nie mogą być poprawnie zrozumiane poprzez wnioskowanie, dedukcję logiczną czy indukcję. Nie chodzi o to, że wersy te są mistyczne czy transcendentalne, ale po prostu sposób mentalnego gwaru to 'złe podejście'. Prawidłowa technika polega na 'vipassanie' lub innym bardziej bezpośrednim i uważnym sposobie obserwacji, który pozwala zobaczyć rzeczy takimi, jakie są. Po prostu luźna uwaga, taki sposób poznania staje się naturalny, gdy dojrzałość wglądu niedualistycznego osiąga dojrzałość, przedtem może być dość 'wysiłkowy'.
O pierwszym wersie
Dwa najbardziej oczywiste doświadczenia wynikające z tego początkowego wglądu pierwszego wersu to brak sprawczościi bezpośredni wgląd w brak podmiotu. Te dwa doświadczenia są kluczowe dla mojej fazy 5 z 7 faz wglądu.
Brak sprawczości, która łączy i koordynuje doświadczenia. Bez 'ja', które łączy, zjawiska (myśli, dźwięki, uczucia i tak dalej) pojawiają się jak bąbelki, unoszą się i manifestują swobodnie, spontanicznie i bez granic. Z brakiem sprawczościpojawia się też głębokie poczucie wolności i przejrzystości. Ironia, ale to prawda doświadczalnie. Nie będziemy mieli właściwego zrozumienia, gdy trzymamy się zbyt mocno 'wrodzonego' poglądu. Niesamowite, jak 'wrodzony' pogląd uniemożliwia nam dostrzeżenie wolności jako braku działania, współzależności i wzajemnego połączenia, blasku i niadualistycznej obecności.
Bezpośredni wgląd w brak agenta. W tym przypadku jest bezpośrednie rozpoznanie, że nie ma 'agenta'. Tylko jedna myśl, a potem kolejna myśl. Tak więc zawsze jest myśl obserwująca myśl, a nie obserwator obserwujący myśl. Jednak sedno tej realizacji skłania się ku spontanicznemu wyzwoleniu i mglistemu wglądowi w pustą naturę zjawisk - czyli zjawiska będące bąbelkowate i ulotne, nic trwałego czy solidnego. Na tym etapie nie powinniśmy mylić, że doświadczyliśmy gruntownie 'pustej' natury zjawisk i świadomości, chociaż istnieje pokusa, by tak myśleć. -:)
W zależności od warunków indywidualnych, może nie być oczywiste, że zawsze jest 'myśl obserwująca myśl, a nie obserwator obserwujący myśl' lub 'obserwator to ta myśl'. Ponieważ to jest kluczowy wgląd i krok, który nie może być błędny na ścieżce wyzwolenia, nie mogę powstrzymać się od pewnego braku szacunku i powiedzieć,
**Dla tych mistrzów, którzy nauczali,
'Niech myśli pojawiają się i znikają,
Patrz na tło lustra jako idealne i pozostań niewzruszony.'
Z całym szacunkiem, po prostu 'blah' coś ładnego, ale zwodniczego.**
**Raczej,**
**Zobacz, że nie ma nikogo za myślami.
Najpierw jedna myśl, potem kolejna.
Z pogłębiającym się wglądem, później zostanie ujawnione,
Zawsze tylko to, Jedna Myśl!Niepowstająca, świetlista, ale pusta!**
**I to jest cały cel anatty. Aby gruntownie przejrzeć, że to tło nie istnieje w rzeczywistości. To, co istnieje, to strumień, działanie lub karma. Nie ma czyniącego ani niczego, co by się działo, jest tylko działanie; Nie ma medytującego ani medytacji, tylko medytowanie. Z perspektywy odpuszczania, 'obserwator obserwujący myśl' stworzy wrażenie, że obserwator pozwala myślom pojawiać się i znikać, podczas gdy sam pozostaje niezakłócony. To iluzja; to 'trzymanie' przebrany za 'odpuszczanie'. Gdy zdamy sobie sprawę, że od początku nie ma tła, rzeczywistość zaprezentuje się jako jedno wielkie odpuszczenie. Z praktyką, 'intencja' maleje wraz z dojrzewaniem wglądu i 'działanie' będzie stopniowo doświadczane jako samoistne wydarzenie, jakby wszechświat robił pracę. Z kilkoma wskazówkami z '
'zależnego powstawania' możemy wtedy przeniknąć głębiej, by zobaczyć to wydarzenie jako czyste wyrażenie wszystkiego oddziałującego z wszystkim i powstającego. W rzeczywistości, jeśli nie zmaterializujemy 'wszechświata', jest to po prostu to - wyrażenie zależnego powstawania, które jest właśnie tam i wtedy.
Rozumiejąc to, praktyka polega po prostu na otwarciu się na to, co jest. Bo to samoistne wydarzenie jest właśnie tam i wtedy. Chociaż nigdzie nie można nazwać domem, to wszędzie jest domem.
Gdy doświadczenie dojrzeje w praktyce wielkiej łatwości, Doświadczenie jest Maha! Wspaniałe, cudowne i błogosławione. W codziennych czynnościach widzenia, jedzenia i smakowania, Kiedy wyrażone poetycko, jest jakby cały wszechświat medytował.
Cokolwiek powiedziane i wyrażone to naprawdę wszystkie różne smaki, Tego wszystkiego zależnego powstawania wszystkiego, W tej chwili żywego migotania.
Do tego czasu będzie jasne, że przemijające zjawiska już się wydarzają w doskonały sposób; rozwijają to, co musi być rozwinięte, manifestują to, co musi być zmanifestowane i ustępują, gdy nadszedł czas na odejście. Nie ma problemu z tym przemijającym wydarzeniem, jedyny problem to posiadanie 'dodatkowego lustra', reifikacja spowodowana mocą umysłu do abstrakcji. Lustro nie jest doskonałe; to wydarzenie jest doskonałe. Lustro wydaje się doskonałe tylko z dualistycznego i wrodzonego punktu widzenia.
Nasze głęboko zakorzenione wrodzone i dualistyczne postrzeganie bardzo subtelnie i nieświadomie upersonalizowało 'aspekt świetlistości' w obserwatora i odrzuciło 'aspekt pustości' jako przemijające zjawiska. Kluczowym wyzwaniem praktyki jest więc jasne zobaczenie, że świetlistość i pustość są jednym i nierozłącznym, nigdy nie były i nie mogą być oddzielone.
O drugim wersie
W przypadku drugiego wersu, nacisk kładziony jest na żywą, nieskazitelną naturę przemijających zjawisk. Myśli, dźwięki i wszystko przemijające są nierozróżnialne od Świadomości. Nie ma podziału na doświadczającego i doświadczenie, tylko jedno płynne, spontaniczne doświadczenie pojawiające się jako myślący/myśli, słuchający/dźwięki, czujący/uczucia i tak dalej. W słyszeniu, słuchający i dźwięk są nierozróżnialnie jednym. Dla każdego, kto zna doświadczenie 'JA JESTEM', to czyste poczucie istnienia, to potężne doświadczenie obecności, które sprawia, że czujemy się tak realni, jest niezapomniane. Gdy tło znika, wszystkie zjawiska pierwszoplanowe ujawniają się jako Obecność. Jest to jak naturalnie 'vipassaniczne' przez cały czas lub po prostu nagie w świadomości. Od syczenia komputera, przez wibracje poruszającego się pociągu MRT, po wrażenie, gdy stopy dotykają ziemi, wszystkie te doświadczenia są krystalicznie czyste, nie mniej 'JA JESTEM' niż 'JA JESTEM'. Obecność jest w pełni obecna, nic nie jest zaprzeczone. -:)
Podział podmiotu i przedmiotu to tylko założenie. Dlatego ktoś, kto rezygnuje i coś, co ma być porzucone, to iluzja. Kiedy jaźń staje się coraz bardziej przezroczysta, Podobnie zjawiska stają się coraz bardziej świetliste. W całkowitej przejrzystości wszystkie zdarzenia są nieskazitelnie i żywo jasne. Oczywistość wszędzie, życie wszędzie!
Do tego czasu będzie oczywiste, że tylko głęboko zakorzenione dualistyczne postrzeganie zaciemnia nasz wgląd w ten doświadczalny fakt. W rzeczywistej praktyce jest tylko krystaliczna jasność manifestujących się zjawisk. Dojrzewając to doświadczenie, umysł-ciało rozpuszcza się w samą niadualistyczną świetlistość, a wszystkie zjawiska są doświadczalnie zrozumiane jako manifestacja tej niadualistycznej świetlistej obecności - kluczowy wgląd prowadzący do realizacji, że 'Wszystko jest Umysłem'.
**Po tym, nie będąc zbytnio przytłoczonym ani przeceniając więcej niż to konieczne; raczej dalej badać. C
zy ta niadualistyczna świetlistość wykazuje jakiekolwiek cechy samoistnej natury, która jest niezależna, niezmienna i trwała? Praktyk może nadal utknąć na dość długo, nieświadomie ugruntowując niadualistyczną obecność. Jest to pozostawianie śladów 'Jednego lustra', jak opisano to w etapie 4 z 7 faz moich wglądów. Chociaż doświadczenie jest niadualistyczne, wgląd w pustość wciąż nie jest obecny. Mimo że więź dualistyczna została wystarczająco poluzowana, 'wrodzony' pogląd pozostaje silny.
Kiedy 'podmiot' znika, doświadczenie staje się niadualistyczne, ale zapomnieliśmy o 'przedmiocie'. Kiedy przedmiot jest dalej opróżniany, widzimy Dharmakaya. Należy jasno zobaczyć, że w przypadku 'podmiotu', który jest pierwszy penetrowany, jest to tylko etykieta zbierająca 5 skupisk, ale na następnym poziomie, który ma być zaprzeczony, jest to Obecność, którą opróżniamy - nie etykieta, ale sama obecność, która jest niadualistyczna w swojej naturze.
Dla szczerych buddyjskich praktyków, którzy dojrzeli wgląd niadualistyczny, mogą się zastanawiać, dlaczego Budda tak bardzo kładł nacisk na zależne powstawanie, jeśli niadualistyczna obecność jest ostateczna? Doświadczenie jest wciąż jak wedyjskie, bardziej 'Brahman' niż 'Sunyata'. Ta 'solidność niadualistycznej obecności' musi zostać przełamana z pomocą zależnego powstawania i pustości. Wiedząc o tym, praktyk może wtedy postępować w zrozumieniu pustej (zależnie powstałej) natury niadualistycznej obecności. Jest to dalsze udoskonalanie doświadczenia anatty zgodnie z pierwszym wersy.
Jeśli chodzi o praktyków 'JA JESTEM', bardzo często po niadualistycznym wglądzie pozostają w niadualistycznej obecności. Znajdują przyjemność w 'rąbaniu drewna, noszeniu wody' i 'przychodzi wiosna, trawa rośnie sama z siebie'. Niewiele można podkreślić; doświadczenie wydaje się być ostateczne. Miejmy nadzieję, że 'yuan' (warunek) może pojawić się dla tych praktyków, aby zobaczyć ten subtelny ślad, który uniemożliwia widzenie.
O Pustości
Jeśli obserwujemy myśl i pytamy, skąd myśl się bierze, jak powstaje, jak wygląda 'myśl'. 'Myśl' ujawni swoją naturę jako pustą - żywo obecną, ale całkowicie nieuchwytną. Bardzo ważne jest, aby nie wnioskować, myśleć ani konceptualizować, ale czuć całym swoim bytem tę 'nieuchwytność' i 'nielokalizowalność'. Wydaje się, że rezyduje 'gdzieś', ale nie ma sposobu, aby to zlokalizować. To tylko wrażenie gdzieś 'tam', ale nigdy nie 'tam'. Podobnie 'tu' i 'teraz' to tylko wrażenia tworzone przez zmysły, skupiska przyczyn i warunków, niczego nie mającego 'tu'; równie puste jak 'jaźń'.
Ta nieuchwytna i nielokalizowalna pusta natura nie jest wyjątkowa tylko dla 'myśli'. Wszystkie doświadczenia lub odczucia są takie samo - żywo obecne, ale nierzeczywiste, nieuchwytne, spontaniczne, nielokalizowalne.
Jeśli zaobserwujemy czerwony kwiat, który jest tak żywy, jasny i tuż przed nami, 'czerwień' tylko wydaje się 'należeć' do kwiatu, ale tak naprawdę nie jest. Widzenie czerwieni nie występuje we wszystkich gatunkach zwierząt (psy nie postrzegają kolorów), ani 'czerwień' nie jest nieodłącznym atrybutem umysłu. Gdybyśmy mieli 'kwantowe wzrok', aby spojrzeć w strukturę atomową, podobnie nie znajdziemy atrybutu 'czerwień' nigdzie, tylko prawie całkowitą przestrzeń/pustkę bez postrzegalnych kształtów i form. Wszystkie pojawienia są zależnie powstałe, a zatem puste z jakiejkolwiek samoistnej egzystencji lub stałych atrybutów, kształtów, formy lub 'czerwieni' - tylko świetliste, ale puste, zwykłe pojawienia bez samoistnej/obiektywnej egzystencji.
Podobnie, stojąc przed płonącym ogniskiem, całe zjawisko 'ognia', palące ciepło, całe wrażenie 'gorąca', które są tak żywo obecne i wydają się tak rzeczywiste, ale gdy zostaną zbadane, również nie są samoistnie 'tam' - tylko zależnie się manifestują, gdy warunki są obecne. Zadziwiające, jak dualistyczne i wrodzone postrzeganie uwięziło bezszwowe doświadczenie w konstrukcie kto-gdzie-kiedy.
Wszystkie doświadczenia są puste. Są jak kwiaty na niebie, jak malarstwo na powierzchni stawu. Nie ma sposobu, aby wskazać moment doświadczenia i powiedzieć, że to jest 'w' i to jest 'poza'. Wszystko 'w' jest tak samo 'poza'; dla świadomości bezszwowe doświadczenie to wszystko, co jest. Nie lustro ani staw są ważne, ale ten proces iluzorycznego zjawiska malowania na powierzchni stawu; jak iluzja, ale nie iluzja, jak sen, ale nie sen. To jest podstawa wszystkich doświadczeń.
Jednak ta 'nieuchwytność i nielokalizowalność' to nie wszystko, co jest; jest też ta Maha, to wielkie bezgraniczne uczucie 'współzależności'. Gdy ktoś uderza w dzwon, osoba, kij, dzwon, wibracja powietrza, uszy, a potem magiczne pojawienie się dźwięku - 'Tongsss... odbijające się...' to wszystko jedno płynne wydarzenie, jedno doświadczenie. Podczas oddychania, to po prostu ten cały oddech; to wszystkie przyczyny i warunki łączące się, by dać powstanie tej całej wrażeniu oddechu, jakby cały wszechświat oddychał. Znaczenie tego doświadczenia Maha nie leży w słowach; moim zdaniem, bez tego doświadczenia, nie ma prawdziwego doświadczenia 'współzależności', a niadualistyczna obecność jest niekompletna.
**Doświadczenie naszej pustej natury jest bardzo różne od niadualistycznej jedności. 'Odległość' na przykład jest pokonywana w niadualistycznej jedności przez przejrzenie iluzorycznego aspektu podziału na podmiot/przedmiot, co skut
kuje w jednej niadualistycznej obecności. Jest to postrzeganie wszystkiego jako 'To', ale doświadczanie Pustości łamie granice poprzez swoją pustą, nieuchwytną i nielokalizowalną naturę.
Nie ma potrzeby 'gdzie-miejsca' ani 'kiedy-czasu' ani 'kto-ja', gdy przenikamy głęboko do tej natury. Słysząc dźwięk, dźwięk nie jest ani 'tu', ani 'tam', jest tam, gdzie jest i znika! Wszystkie centra i punkty odniesienia rozpuszczają się w mądrości, że manifestacja zależnie powstaje i jest zatem pusta. Doświadczenie tworzy wrażenie 'zawsze odpowiednie gdziekolwiek i kiedykolwiek jest'. Wrażenie domu wszędzie, choć nigdzie nie można nazwać domem. Doświadczając pustej natury obecności, szczery praktyk staje się świadomy, że rzeczywiście niadualistyczna obecność pozostawia subtelny ślad; widząc jej naturę jako pustą, ostatni ślad, który ugruntowuje doświadczenia, rozpuszcza się. Czujesz chłód, bo obecność staje się bardziej obecna i bezwysiłkowa. Przechodzimy wtedy z 'żywej niadualistycznej obecności' do 'choć żywej i niadualistycznej obecnej, to nic realnego, pustej!'.
O Mahie i Zwyczajności
Doświadczenie Mahi może wydawać się takie, jakbyśmy dążyli do pewnego rodzaju doświadczenia i wydaje się być sprzeczne z 'zwyczajnością oświecenia', promowaną w buddyzmie Zen. Nie jest to prawda, a w rzeczywistości, bez tego doświadczenia, niadualność jest niekompletna. Ta sekcja nie dotyczy Mahi jako etapu do osiągnięcia, ale żeby zobaczyć, że Sunyata jest naturą Mahi. W Mahie nie czuje się siebie, 'czuje' się wszechświat; nie czuje się 'Brahmana', ale 'współzależności'; nie czuje się 'bezradności' ze względu na 'zależność i współzależność', ale czuje się wielkość bez granic, spontaniczność i cudowność. Teraz wróćmy do 'zwyczajności'.
Zwyczajność zawsze była mocną stroną taoizmu. W Zen widzimy także wagę tego, co przedstawione jest w modelach oświecenia, takich jak Pięć Rang Tozana i Dziesięć Obrazów Pogoni za Wołem. Ale zwyczajność musi być rozumiana tylko w ten sposób, że niadualność i świat Mahi takich jak jest, nie ma nic poza. Nie ma krainy poza do osiągnięcia i nigdy nie ma oddzielonego stanu od naszego zwyczajnego codziennego świata; raczej chodzi o to, by wnieść to pierwotne, oryginalne i nieskażone doświadczenie niadualności i doświadczenia Mahi do najbardziej zwyczajnych czynności. Jeśli to doświadczenie nie znajduje się w najbardziej zwyczajnych i codziennych czynnościach, to praktykujący nie dojrzeli swoich zrozumień i praktyk.
Doświadczenie Mahi zawsze było rzadkim zdarzeniem w naturalnym stanie i było traktowane jako przemijający trend, który przychodzi i odchodzi. Wywołanie doświadczenia często wiąże się z koncentracją na powtarzaniu jakiegoś zadania przez krótki czas, na przykład,
**Jeśli oddychamy wdechem i wyde
chem… aż jest po prostu to całe wrażenie oddechu, tylko oddech jako wszystkie przyczyny i warunki pojawiające się w tej chwili manifestacji.
Jeśli skupimy się na wrażeniu stąpania, wrażeniu twardości, tylko na wrażeniu twardości, aż będzie po prostu to całe wrażenie 'twardości' gdy stopy dotykają ziemi, tylko ta 'twardość' jako wszystkie przyczyny i warunki pojawiające się w tej chwili manifestacji.
Jeśli skupimy się na słuchaniu, jak ktoś uderza w dzwon, kij, dzwon, wibracja powietrza, uszy - wszystko łączy się, aby to wrażenie dźwięku się pojawiło, będziemy mieć doświadczenie Mahi. ...
Jednak odkąd włączyliśmy nauczanie o zależnym powstawaniu do niadualistycznej obecności, na przestrzeni lat stało się to bardziej 'dostępne', ale nigdy nie zostało to zrozumiane jako stan podstawowy. Wydaje się być przewidywalna relacja widzenia zależnego powstawania i pustości na doświadczenie niadualistycznej obecności.
Tydzień temu jasne doświadczenie Mahi zaświtało i stało się dość bezwysiłkowe, a jednocześnie pojawiło się bezpośrednie zrozumienie, że jest to również naturalny stan. W Sunyacie Maha jest naturalna i musi być w pełni uwzględniona na ścieżce doświadczania tego, co się pojawia. Niemniej jednak, Maha jako stan podstawowy wymaga dojrzewania doświadczenia niadualistycznego; nie można poczuć całkowitej współzależności wszystkiego, co spontanicznie pojawia się jako ta chwila żywej manifestacji z podzielonym umysłem.
Wszechświat to ta pojawiająca się myśl. Wszechświat to ten pojawiający się dźwięk. Tylko to wspaniałe pojawianie się! Jest Tao. Pokłon wszystkim pojawiającym się.
O Spontanicznej Doskonałości Na koniec, gdy te dwa doświadczenia przenikają się wzajemnie, potrzebne jest po prostu doświadczanie tego, co się pojawia, otwarcie i bez zastrzeżeń. Może to brzmieć prosto, ale nie lekceważ tej prostej ścieżki; nawet eony praktyk nie mogą dotknąć głębi jej głębokości.
W rzeczywistości we wszystkich podsekcjach - 'O pierwszym wersie', 'O drugim wersie', 'O pustości', już jest pewne podkreślenie naturalnego sposobu. Jeśli chodzi o naturalny sposób, muszę powiedzieć, że spontaniczna obecność i doświadczanie tego, co się pojawia otwarcie, bez zastrzeżeń i bez strachu, to nie 'ścieżka' żadnej tradycji czy religii - czy to Zen, Mahamudra, Dzogczen, Advaita, Taoizm czy Buddyzm. W rzeczywistości naturalny sposób to 'ścieżka' Tao, ale taoizm nie może rościć sobie wyłączności na 'ścieżkę' tylko dlatego, że ma dłuższą historię. Moje doświadczenie jest takie, że każdy szczery praktyk po dojrzeniu niadualistycznych doświadczeń ostatecznie do tego dojdzie automatycznie i naturalnie. To jest jak w krwi, nie ma innej drogi niż naturalny sposób.
Mimo to, naturalny i spontaniczny sposób jest często źle rozumiany. Nie należy tego interpretować tak, jakby nie było potrzeby nic robić lub praktyka była niepotrzebna. Raczej jest to najgłębszy wgląd praktyka, że po cyklach i cyklach udoskonalania jego wglądów w aspekcie anatty, pustości i zależnego powstawania, nagle zdał sobie sprawę, że anatta jest pieczęcią, a niadualistyczna świetlistość i pustość zawsze były 'podstawą' wszystkich doświadczeń. Praktyka następnie przesuwa się z 'koncentracyjnego' na 'bezwysiłkowy' tryb, a do tego wymagane jest całkowite przenikanie wglądów niadualistycznych i pustych do naszego całego istnienia, podobnie jak 'dualistyczne i wrodzone poglądy' zainwadowały świadomość.
W każdym przypadku należy uważać, aby nie uczynić naszej pustej i świetlistej natury metafizyczną istotą. Zakończę komentarzem, który napisałem na innym blogu Luminous Emptiness, ponieważ dobrze podsumowuje to, co napisałem.
css
**Stopień 'niesztuczności',
To stopień, w jakim otwarcie i bez strachu przyjmujemy to, co jest.
Bo cokolwiek się pojawia, to umysł, zawsze widziany, słyszany, smakowany i doświadczany.
To, czego nie widać, nie słyszy i nie doświadcza,
To nasza koncepcyjna idea tego, czym jest umysł.**
**Kiedykolwiek obiektywizujemy 'błysk, czystość' w byt, który jest bezforemny,
Staje się to obiektem chwytu, który uniemożliwia widzenie 'form',
Tekstury i tkaniny świadomości.
Skłonność do obiektywizacji jest subtelna,
Porzucamy 'jaźń', ale nieświadomie chwytamy 'teraz' i 'tu'.
Cokolwiek się pojawia, po prostu zależnie powstaje, bez potrzeby kogo, gdzie i kiedy.**
**Wszystkie doświadczenia są równe, świetliste, ale puste z natury siebie.
Chociaż puste, w żaden sposób nie zaprzeczyły swojej żywej świetlistości.**
**Wyzwolenie to doświadczanie umysłu takim, jakim jest.
Samo-wyzwolenie to gruntowny wgląd, że to wyzwolenie zawsze i już jest;
Spontanicznie obecne, naturalnie doskonałe!**
PS: Nie powinniśmy traktować wglądu w pustość jako 'wyższego' niż wgląd w niadualistyczną świetlistość. To po prostu różne wglądy, które pojawiają się z powodu różnych warunków. Dla niektórych praktyków wgląd w naszą pustą naturę pojawia się przed niadualistyczną świetlistością.
Aby uzyskać bardziej szczegółowe konceptualne zrozumienie Pustości, przeczytaj artykuł 'Nondual Emptiness' autorstwa Dr. Grega Goode'a.
Aktualizacja 2020 autorstwa Soh:
Oto kilka cytatów związanych z tym artykułem.
“Dla mnie wers o anatta jest nadal najlepszym wyzwalaczem... lol. Pozwala nam jasno zobaczyć, że anatta jest naturalnym stanem. Zawsze była i jest bez wysiłku. Pokazuje 'jak niewiedza' oślepia i tworzy błędne wyobrażenia o separacji i substancjalności tego, co nazywamy 'rzeczami i z
jawiskami'.
I uświadamiając sobie, że widok jest cały skierowany na tę prawdę anatty od góry do dołu, jak umysł myli i myli bytowość konwencjonalną za prawdziwą i rzeczywistą. Zależne powstawanie i pustość są tratwą do zrównoważenia i zneutralizowania wszystkich umysłowych konwencjonalności, tak aby umysł mógł odpocząć w naturalnej łatwości i równowadze, widząc wszystko, co się pojawia, jako spontanicznie doskonałe.” - John Tan, 2019
“Wgląd, że 'anatta' jest pieczęcią, a nie etapem, musi się pojawić, aby dalej postępować w 'bezwysiłkowym' trybie. To znaczy, anatta jest podstawą wszystkich doświadczeń i zawsze była taka, bez ja. W widzeniu zawsze tylko widziane, w słuchaniu zawsze tylko dźwięk, w myśleniu zawsze tylko myśli. Nie wymaga wysiłku i nigdy nie było 'ja'.” - John Tan, 2009
“Musisz kontemplować nad anatta poprawnie, jak wspomniano na stronie http://awakeningtoreality.blogspot.com/2019/09/robert-dominiks-breakthrough.html (widząc anatta jako pieczęć dharmy, a nie tylko stan bez umysłu)” – Soh, 2020
“Bez dogłębnego przełomu w obu wersach anatty 1 i 2, nie ma dogłębnego ani jasnego uświadomienia sobie anatty we właściwym znaczeniu AtR. Chociaż drugi wers był dla mnie jaśniejszy na początku przełomu w październiku 2010 roku, pierwszy wers wkrótce stał się jaśniejszy w kolejnych miesiącach i rozpuszczał dalsze ugruntowanie, w tym bardzo subtelne ugruntowanie w Tu/Teraz, jak również wszelkie subtelne pozostałe odniesienia do Umysłu (chociaż to już w dużej mierze rozpuszczone, bardzo subtelna niewidoczna tendencja została dostrzeżona i rozpuszczona później).” – Soh, 2020
“TD Unmanifest
3h ·
Odkryłem, że w mojej praktyce opróżnianie podmiotu jest 'łatwiejsze' niż opróżnianie przedmiotu. Więc w AtR mówię o pierwszym wersie kontra drugi.
Opróżnianie skupisk i dhatus było bardzo pomocne w pogłębieniu wglądu w realizację annaty. Pracowanie nad wykorzenieniem karmicznych skłonności w pozostałym ja, mnie, moje.
Jednak jestem ciekaw praktyk, które pomogłyby w tym samym rodzaju penetracji przedmiotu, związanej z drugim wersie i Obecnością, DO i pustością do całkowitego wysiłku.
4 Komentarze
Komentarze
Soh Wei Yu
oba wersy anatty dotyczą anatty, nie pustości skupisk
1
TD Unmanifest
Ah, pomyliłem tę sekcję związaną z drugim wersie jako skupiona na skupiskach i przedmiotach:
**'Kiedy 'podmiot' znika, doświadczenie staje się niadualistyczne, ale zapomnieliśmy o 'przedmiocie'. Kiedy przedmiot jest dalej opróżniany, widzimy Dharmakaya. Należy jasno zobaczyć, że w przypadku 'podmiotu', który jest pierwszy penetrowany, jest to tylko etykieta zbierająca 5 skupisk, ale na następnym poziomie, który ma
być zaprzeczony, jest to Obecność, którą opróżniamy - nie etykieta, ale sama obecność, która jest niadualistyczna w swojej naturze.'
Postępowało to bardzo dobrze w pogłębieniu annaty, ale rozważałem to z perspektywy przedmiotów kontra podmiotu. Więc ja/Self wciąż nie istnieje, i zawsze już tak było. Przedmioty świadomości mogą wydawać się 'rzeczywiste', gdzie jaść wyraźnie nie jest, tylko skupiska itd.
Soh Wei Yu
To przypomnienie, aby zastosować wgląd w brak jaźni do wszystkich zjawisk.
Dwa wersy anatty celują w iluzję jaźni/Self. Ale muszą być później zastosowane do wszystkich zjawisk, aby zrealizować dwukrotną pustość. Jak wgląd w brak wiatru poza wianiem ( https://awakeningtoreality.blogspot.com/2018/08/the-wind-is-blowing.html ) musi zostać zastosowany do wszystkich zjawisk, w tym ruchu itd.
W 2011:
“Mówię, że pierwszy i drugi wers muszą iść ramię w ramię, aby mieć rzeczywisty wgląd w anattę już na początku. Musisz mieć te dwa aspekty wglądu w anattę. Więc co to jest anatta? Oznacza to, że gdy penetrujesz brak agenta, skutecznie rozwijasz swój bezpośredni wgląd. To nie jest reifikowanie czegoś dodatkowego. To jest bezpośredni wgląd w tathata. Więc gdy widzisz 'Self', nie ma nic poza skupiskami. Gdy widzisz 'pogodę', nie ma nic poza zmieniającymi się chmurami, deszczem… gdy widzisz 'ciało', widzisz zmieniające się wrażenie. Gdy słyszysz dźwięk, widzisz DO [zależne powstawanie], wtedy widzisz, jak dwukrotna pustość to po prostu jeden wgląd i dlaczego prowadzi to do 一合相 (yi4 he2 xiang4; jedna całość/wygląd). Jeśli nie ma wglądu, ale trzymasz się słów, wtedy przegapiłeś istotę. To znaczy zdobycie wglądu w dwa wersy nie polega na myśleniu tylko o 'Self'” - John Tan, 2011
Soh Wei Yu
[10:03 PM, 7/27/2020] John Tan: Dla mnie struktura podmiot-działanie-przedmiot to tylko sposób na artystyczne wyrażenie i sens świata. Nie widzę tego w ten sposób. Widzę to jako całkowite wysiłki pojawiania się-warunków, a nie pojawiania się i warunków.
[10:10 PM, 7/27/2020] Soh Wei Yu: Odnosisz się do td unmanifest?
[10:47 PM, 7/27/2020] John Tan: Tak
[10:49 PM, 7/27/2020] John Tan: Jeśli widzisz przedmiot oddzielony od podmiotu lub widzisz zjawiska oddzielone od umysłu, bez względu na to, jak je dekonstruujesz, to jest tylko wiedza. Nie będziesz miał bezpośredniego smaku czegokolwiek.
[10:52 PM, 7/27/2020] Soh Wei Yu: Ale nie wszystkie warunki są widoczne, niektóre są po prostu intuicją lub wnioskowane nawet gdy są niewidoczne... więc są tylko konwencjonalne
[10:53 PM, 7/27/2020] John Tan: Oczywiście, nie ma sposobu, aby znać wszystkie zaangażowane warunki.
[10:54 PM, 7/27/2020] John Tan: Chodzi po prostu o to, że pojawienie się nie jest tylko manifestacją.
[10:56 PM, 7/27/2020] John Tan: Jest też doświadczenie przestronności, gdy przechodzisz przez proces dekonstrukcji zarówno podmiotu, jak i przedmiotu... doświadczenie to jak upadek umysłu i ciała.
[11:04 PM, 7/27/2020] John Tan: Gdy mówisz, że samochód jest pusty, ale siedzisz w nim... co masz na myśli?
[11:05 PM, 7/27/2020] John Tan: To samo, co brak wiatru wiejącego...
[11:05 PM, 7/27/2020] John Tan: Lub błyskawica
[11:07 PM, 7/27/2020] John Tan: Lub wiosna idzie, lato nadchodzi...
[11:09 PM, 7/27/2020] John Tan: Oznacza to, że stosujesz ten sam wgląd do wszystkiego
[11:09 PM, 7/27/2020] John Tan: Nie tylko do jaźni...
[11:10 PM, 7/27/2020] John Tan: Nawet do ruchu
[11:13 PM, 7/27/2020] John Tan: Więc twoje myśli są nieustannie przez to przenikane, co się dzieje?
[11:16 PM, 7/27/2020] John Tan: Powiedz mi, gdy mówisz, że samochód jest pusty, a jednak siedzisz w nim. Przenikasz konstrukcję, co się dzieje?
[11:16 PM, 7/27/2020] John Tan: Gdy przenikasz przez wiejący wiatr... co się dzieje?
[11:16 PM, 7/27/2020] John Tan: Gdy przenikasz przez lato lub pogodę? Co się dzieje?
[11:17 PM, 7/27/2020] John Tan: Albo mówię, że błyskawica błyska, gdy naprawdę przenikasz przez tę błyskawicę...
[11:19 PM, 7/27/2020] Soh Wei Yu: to tylko czyste pojawienie się... bez reifikacji
[11:19 PM, 7/27/2020] John Tan: Nie myśl, doświadcz tego...
[11:19 PM, 7/27/2020] John Tan: jesteś zmuszony do niekonceptualności
[11:21 PM, 7/27/2020] John Tan: Jak doświadczenie PCE... na początku bardzo uważne i czujne... zaczynasz czuć wiejący... prawda...
[11:21 PM, 7/27/2020] John Tan: Gdy mówię, że nie ma błyskawicy... patrzysz na błyskanie
[11:24 PM, 7/27/2020] John Tan: Prawda? Czy naprawdę ćwiczysz czy zwracasz uwagę, nie tylko wymawiasz zdanie...
[11:25 PM, 7/27/2020] John Tan: Gdy mówisz, że nie ma lata, doświadczasz upału, wilgotności... itd.
[11:26 PM, 7/27/2020] John Tan: Oznacza to, że przenikasz przez konstrukcję, ale nie możesz tylko myśleć
[11:27 PM, 7/27/2020] John Tan: Gdy mówię, że nie ma samochodu, dotykam samochodu... co to jest... kolor... skóra, koła...
[11:28 PM, 7/27/2020] John Tan: Jeśli ciągle i nieustannie wchodzisz w to... co się dzieje?
**[11:34
PM, 7/27/2020] John Tan: Mówisz o dekonstrukcji przedmiotu i zjawisk, a ja mówię ci, jeśli przenikasz przez to, co się dzieje... jeśli tylko myślisz, nie zrozumiesz...**
[11:38 PM, 7/27/2020] Soh Wei Yu: wszystko jest tylko żywą spontaniczną obecnością, ale bez podmiotu ani przedmiotu
[11:39 PM, 7/27/2020] Soh Wei Yu: jak nie widzę solidnych przedmiotów, tylko migoczące żywe kolory jako żywą pustą obecność
[11:39 PM, 7/27/2020] Soh Wei Yu: i dźwięki, wrażenia itp.
[11:41 PM, 7/27/2020] John Tan: Tak
[11:42 PM, 7/27/2020] John Tan: Potem zależy to od głębokości doświadczenia samego wrażenia lub pojawień
TD Unmanifest
To bardzo pomocne, dziękuję. Właśnie wróciłem z spaceru i wykorzystałem te wskazówki, aby poczuć to, co jest wskazywane. Byłem zbyt skoncentrowany na dekonstrukcji przedmiotów zamiast czuć/bezpośrednio widzieć żywotność. Wielkie dzięki Soh, i proszę przekaż moje podziękowania Johnowi Tanowi.
1
· Odpowiedź
· 3m”
"Svabhāva jest jak główna istota, która posiada cechy. Jak słup telefoniczny posiada cechę bycia wysokim, cylindrycznym, wykonanym z drewna, brązowym w kolorze i tak dalej. Postrzeganie svabhāvy to postrzeganie słupa telefonicznego jako istoty, coś, co posiada te cechy.
Realizacja pustości to doświadczalne rozpoznanie, że nie ma istoty, która posiada te cechy, są tylko cechy, a bez istoty w jądrze, te cechy przestają być cechami. Nie ma tam istoty, nie ma obiektu, który znajduje się w oddaleniu lub w lokalizacji.
Pustość jest rzeczywiście nieistnieniem svabhāvy, ale nie jest prawdziwym nieistnieniem, jak wspomniano jako druga pozycja w czteroczłonowym tetralemie catuskoti. Jest to realizacja, że nigdy od samego początku nie było żadnej istoty.
Czy to nieistnienie? Trochę, ponieważ nie ma istniejącej istoty do znalezienia, a istota zawsze była fikcją. Ale jak można stwierdzić brak istnienia czegoś, co nigdy nie powstało? To właśnie tak ustanawia się wolność od skrajności." - Kyle Dixon, 2022
Jest tylko dźwięk Geovani Geo napisał:
Słyszymy dźwięk. Natychmiastowa, głęboko zakorzeniona kondycja mówi: "słyszenie". Ale tam jest błąd. Jest tylko dźwięk. Ostatecznie, nie ma słuchającego i nie ma słyszenia. To samo dotyczy wszystkich innych zmysłów. Centralizowany, rozszerzony, lub zero-wymiarowy immanentny postrzegający lub świadomy jest iluzją.
Thusness/John Tan:
Bardzo dobrze.
Oznacza to, że oba wersy są jasne. W słuchaniu nie ma słuchającego. W słuchaniu tylko dźwięk. Nie słyszenie. Etykiety: Anatta, Geovani Geo 0 komentarzy | |
Etykiety: Anatta, Pustość, John Tan, Świetlistość, Maha, Niedualność, Spontaniczna Obecność |
