“ external objects cannot be rejected as long as there is mind, when both mind and phenomena are exhausted, there is only primordial purity spontaneously presenting free from all elaborations.” 

“ There is mind (internal subject), appearances and appearing objects (external objects)

When u resolved mind as appearances, then the relationship between appearances and external object must also change.

This part u must sort out clearly otherwise u will skewed towards yogacara.”

- John Tan

Thanks to Paul Wolf for this translation.

Zobacz także: Czittamatra jest użytecznym narzędziem pedagogicznym, AtR

John Tan skomentował: „Ten artykuł jest bardzo dobrze napisany, a jogaczara nigdy tak naprawdę nie twierdziła wprost, że umysł jest ostateczny. Idea uprzywilejowania umysłu jako ostatecznego ponad względnymi zjawiskami rozwinęła się później”.

Nadesłał Kyle Dixon:

Dzisiejsza publikacja od Miphama wydaje się całkiem dobra.

Twierdzi on, że ostateczny umysł jest epistemicznym uświadomieniem, a nie czymś uprzedmiotowionym.

Źródło: https://old.reddit.com/r/Buddhism/comments/iyepfk/madhyamaka_cittamātra_and_the_true_intent_of/

Dodał nyanasagaramahayana.

Nie jest istniejące ani nieistniejące, nie takie samo ani inne;
Nie tworzone ani nie niszczone, nie zaniknie
Ani się nie zwiększy; nie może być oczyszczone
A jednak staje się doskonale czyste – oto są właściwości ostatecznego.

Ozdoba sutr Wielkiego Pojazdu, Maitreja, recytowane do Asaṅgi

Komentarze Miphama:

Według madhjamików [mādhyamikāḥ – przyp. tłum.] nie jest tak, że wszystkie zjawiska pojawiające się dzięki mocy współzależnego powstawania nie istnieją na względnym, konwencjonalnym poziomie, ani że istnieją na poziomie ostatecznym; ani nawet, że są zarówno istniejące, jak i nieistniejące. Na poziomie ostatecznym nieistnienie jest prawdziwą naturą zjawisk, które istnieją konwencjonalnie. Tak więc poza prostym odróżnieniem z użyciem nazwy, te dwa nie istnieją w rzeczywistości jako dwa odrębne byty: są jak ogień i jego ciepło, czy melasa i jej słodycz. Czy może zatem istnieć trzecia możliwość, że takość jest czymś, co nie jest ani istniejące na poziomie względnym, ani nieistniejące na poziomie ostatecznym? Nie. Nie ma właściwego środka poznania, który dostarczyłby dowodu na trzecią alternatywę, która nie jest ani zjawiskiem, ani pustą prawdziwą naturą. Taka trzecia możliwość nigdy nie mogłaby być wewnętrzną czy prawdziwą naturą konwencjonalnych zjawisk. Madhjamikowie głoszą zatem wolność od czterech skrajności (istnienia, nieistnienia, obu i żadnej), wolność od wszelkich konceptualnych wywodów, nierozdzielność dwóch prawd – nierozdzielność zjawisk i ich prawdziwej natury, która musi być osobiście uświadomiona. Ta prawdziwa natura, wolna od konceptualnych wynurzeń jest zawsze taka sama, będąc pozbawioną powstawania, niszczenia, ubywania i rozszerzania się. Nie ma ona nawet cząstki dualistycznych cech zjawisk, takich jak czystość i nieczystość.

Teraz, podejście czittamatry [skt. cittamātra – przyp. tłum.] mówi o tym, że wszystkie zjawiska są niczym innym jak po prostu przejawami umysłu, i twierdzi, że tylko przejrzysta i przytomna świadomość zależnej rzeczywistości, podstawy percepcji, istnieje substancjalnie. Jeżeli ostateczne stanowisko czittamatrinów [skt. cittamātrinaḥ – przyp. tłum.] polega na twierdzeniu, że ta świadomość jest jedynie substancjalnie istniejącym bytem o tyle, o ile jest przyczyną pojawiania się wszystkich konwencjonalnych zjawisk, i że poza tym twierdzeniem nie utrzymują, iż istnieje ona substancjalnie jako prawdziwie istniejący byt w ostatecznej prawdzie, to nie są wcale w sprzeczności z tradycją madhjamików. Z drugiej strony, jeżeli mieliby twierdzić, że istnieje ona naprawdę w ostatecznej prawdzie, byliby w sprzeczności z podejściem madhjamaki [skt. mādhjamaka – przyp. tłum.]. Wydaje się zatem, że właśnie ten szczególny punkt wymaga zbadania jako źródło sporu (lub jego braku) dla madhjamików.

W cyklu nauk Maitrei i w pismach wielkiego przewoźnika Asaṅgi, których myślenie jest zbieżne, naucza się, że jednostki na poziomie gorliwej aspiracji najpierw rozumieją, iż wszystkie zjawiska są po prostu umysłem. Następnie doświadczają, że w umyśle nie ma żadnego przedmiotu do uchwycenia. Potem, na etapie najwyższych światowych właściwości ścieżki przygotowania [ang. path of joining, skt. prayogamārga – przyp. tłum.], uświadamiają sobie, że ponieważ nie ma przedmiotu, nie ma też podmiotu, a zaraz po tym osiągają pierwszy poziom z bezpośrednim uświadomieniem ostatecznej prawdy o rzeczywistości pozbawionej dualizmu podmiotowo-przedmiotowego. Jeżeli chodzi o to, że rzeczy są tylko umysłem, źródłem dualistycznej percepcji rzeczy pojawiających się jako otoczenie, obiekty zmysłowe i ciało jest świadomość podstawy wszystkiego, która jest akceptowana jako istniejąca substancjalnie na poziomie konwencjonalnym, ale jest nauczana jako będąca niczym magiczna iluzja i tak dalej, ponieważ pojawia się na różne sposoby, choć nie istnieje dualistycznie. Z tego powodu, ponieważ ta tradycja polega na uświadamianiu sobie, całkowicie poprawnie, że niedualna świadomość jest pozbawiona jakichkolwiek prawdziwie istniejących bytów i cech, ostateczne intencje przewoźników madhjamaki i czittamatry powinny być uważane za zgodne.

Dlaczego więc mistrzowie madhjamaki odrzucają system poglądów czittamatry? Ponieważ samozwańczy zwolennicy poglądów czittamatry, mówiąc o tylko umyśle, twierdzą, że nie ma zewnętrznych obiektów, ale że umysł istnieje substancjalnie – jak lina, która jest pozbawiona wężowości, ale nie pozbawiona linowości. Nie zrozumiawszy, że takie stwierdzenia są głoszone z konwencjonalnego punktu widzenia, wierzą, iż niedualna świadomość istnieje prawdziwie na poziomie ostatecznym. To właśnie ten pogląd madhjamikowie odrzucają. Ale – mówią – nie odrzucamy myślenia Arya Asaṅgi, który poprawnie zrealizował ścieżkę tylko umysłu nauczaną przez Buddę.

Z powodu umysłu powstają zjawiska samsary i nirwany; gdyby nie było umysłu, nie byłoby samsary ani nirwany. Jak? Dzięki mocy umysłu splamienia tworzą karmę, następnie produkują proces plamienia, który jest samsarą. I to umysłem wzbudza się mądrość uświadomienia bezjaźniowości i współczucie, praktykuje się ścieżkę mahajany, a tym samym osiąga się stan buddy, którego natura to pięć rodzajów gnozy, transformacja ośmiu świadomości i podstawy wszystkiego. To również umysłem słuchacze nauk [skt. śrāvakāḥ – przyp. tłum.] i samotnie realizujący [skt. pratyekabuddhāḥ – przyp. tłum.] uświadamiają sobie brak jednostkowej jaźni i osiągają nirwanę, poza cierpieniem lgnięcia do istnienia. Tak więc korzenie splamienia i czystości zależą od umysłu. Każdy, kto jest buddystą, musi to zaakceptować.

Jeżeli więc tak zwana „samo-świetlista niedualna świadomość” głoszona przez czittamatrinów jest rozumiana jako świadomość, która jest ostatecznością wszystkich dualistycznych świadomości, a polega jedynie na tym, że jej podmiot i przedmiot są niewyrażalne, i jeżeli taka świadomość jest rozumiana jako prawdziwie istniejąca i z natury niepusta, to jest to coś, co musi zostać odrzucone. Jeżeli z drugiej strony ta świadomość jest rozumiana jako nienarodzona od samego początku (tj. pusta), jest bezpośrednio doświadczana przez świadomość odzwierciedlającą i jest samo-świetlistą gnozą bez podmiotu i przedmiotu, to jest to coś, co należy przyjąć. Zarówno madhjamaka, jak i mantrajana muszą to zaakceptować. Gdyby nie było refleksyjnie świadomej gnozy, czy umysłu przejrzystego światła, niemożliwe byłoby istnienie umysłu, który uświadamia sobie prawdę o rzeczywistości ostatecznej na ścieżce nauki; a w czasie ścieżki nieuczenia się już więcej [skt. aśaikṣamārga – przyp. tłum.], nirwany bez pozostałości [skt. parinirvāṇa – przyp. tłum.], Budda nie byłby nosicielem wszechwiedzącej gnozy. W takim przypadku nie byłoby różnicy między nirwaną Buddy a nirwaną niższych pojazdów, która jest jak zgaśnięcie lampy, więc jak można by mówić o ciałach (skt. kāyāḥ) Buddy, różnych rodzajach gnozy i niewyczerpanych działaniach?

Podsumowując: takość, która jest rzeczywistym stanem wszystkich zjawisk, jest całkowicie bezstronną jednością przejawu i pustki, którą należy uświadomić sobie osobiście. Jeżeli uświadomi się, że nigdy nie zmienia się ona w żadnej sytuacji, czy to w podstawie, w ścieżce czy w rezultacie, będzie się ocalonym z przepaści niezdrowych, skrajnych poglądów.

Good news regarding the DharmaWheel scraper (see: Table of Contents for Malcolm Dharmawheel Posts + Astus, Krodha (Kyle Dixon), Geoff (Jnana), Meido Moore):

Uploaded updated versions yesterday:

Malcolm posts in 12 files (docx and pdf and table of contents provided): https://app.box.com/s/ju3gothq09bmzzpcehv045ylwegvfzaj

Malcolm posts in 3 files (docx and pdf and table of contentsprovided): https://app.box.com/s/pwn72amv07cptm1wekvc2twv3k980iiv

Malcolm posts in one file (docx and pdf and table of contents provided): https://app.box.com/s/ibii96pyxps6nlhy71pj76s5mi92qxr1

Krodha (Kyle Dixon) Dharmawheel Posts: https://app.box.com/s/k0frsynnhxkivdsvjiqyhvt0zc8blbsl

Astus Dharmawheel Posts: https://app.box.com/s/ln2rvagp8u7xx0uytci78defdawgctsm

I have also updated the code to GitHub. (see: Table of Contents for Malcolm Dharmawheel Posts + Astus, Krodha (Kyle Dixon), Geoff (Jnana), Meido Moore)

Mr. AD opined,

"Guru devotion

Soh replied,

"It would not suffice to just “receive transmission”. People should find a guru that is truly awakened, not just a random guru. Then they need to study and learn from that guru until they themselves awaken.

Excerpt from https://www.awakeningtoreality.com/2024/01/finding-awakened-spiritual-teacher-and.html

Bodhidharma, esteemed as the first patriarch of Chan/Zen, marking him as a foundational and transformative figure in the lineage and teachings of this tradition, emphasizes the crucial role of a teacher in the journey towards enlightenment. In his teachings, he states, "To find a Buddha, you have to see your nature. Whoever sees his nature is a Buddha. If you don’t see your nature, being mindful of Buddhas, reciting sutras, making offerings, and keeping precepts are not equal to it. Being mindful of Buddhas results in good karma, reciting sutras results in a good intelligence; keeping precepts results in a good rebirth in heavens, and making offerings results in future blessings — but no buddha. If you don’t understand by yourself, you’ll have to find a teacher to know the root of births and deaths. But unless he sees his nature, such a person isn’t a good teacher. Even if he can recite the twelve groups of scriptures he can’t escape the Wheel of Births and Deaths. He suffers in the three realms without hope of release. Long ago, the monk Good Star was able to recite the twelve groups of scriptures. But he didn’t escape the Wheel, because he didn’t see his nature. If this was the case with Good Star, then people nowadays who recite a few sutras or shastras and think it’s the Dharma are fools. Unless you see your own Heart, reciting so much prose is useless.

To find a Buddha have to see your nature directly. Your nature is the Buddha. And the Buddha is the person who’s free: free of plans, free of cares. If you don’t see your nature and run outwards to seek for external objects, you’ll never find a buddha. The truth is there’s nothing to find. But to reach such an understanding you need a good teacher and you need to struggle to make yourself understand. Life and death are important. Don’t suffer them in vain.

There’s no advantage in deceiving yourself. Even if you have mountains of jewels and as many servants as there are grains of sand along the Ganges, you see them when your eyes are open. But what about when your eyes are shut? You should realize then that everything you see is like a dream or illusion. If you don’t find a teacher soon, you’ll live this life in vain. It’s true, you have the buddha-nature. But without the help of a teacher you’ll never know it. Only one person in a million becomes enlightened without a teacher’s help. If, though, by the conjunction of conditions, someone understands what the Buddha meant, that person doesn’t need a teacher. Such a person has a natural awareness superior to anything taught. But unless you’re so blessed, study hard, and by means of instruction you’ll understand.

People who don’t understand and think they can do so without study are no different from those deluded souls who can’t tell white from black.” Falsely proclaiming the Buddha-Dharma, such persons in fact blaspheme the Buddha and subvert the Dharma. They preach as if they were bringing rain. But theirs is the preaching of devils not of Buddhas. Their teacher is the King of Devils and their disciples are the Devil’s minions. Deluded people who follow such instruction unwittingly sink deeper in the Sea of Birth and Death.

Unless they see their nature, how can people call themselves Buddhas they’re liars who deceive others into entering the realm of devils. Unless they see their nature, their preaching of the Twelvefold Canon is nothing but the preaching of devils. Their allegiance is to Mara, not to the Buddha. Unable to distinguish white from black, how can they escape birth and death?

Whoever sees his nature is a Buddha; whoever doesn’t is a mortal. But if you can find your buddha-nature apart from your mortal nature, where is it? Our mortal nature is our Buddha nature. Beyond this nature there’s no Buddha. The Buddha is our nature. There’s no Buddha besides this nature. And there’s no nature besides the Buddha."

Also, Jigme Phuntsok Rinpoche said:

“If you wish to eradicate your afflictions, you must follow your teacher and study for a long time. Otherwise, studying for only a few days will not have any significant effect ... Some people today are not willing to study or reflect on the Dharma, but they are enthusiastic about meditation. They believe meditating all day with their eyes shut is the ultimate practice. I do not think much of this. Although there are people of the highest caliber who attain enlightenment without study or reflection, are you of such caliber? Therefore, you cannot live in a cave or another completely isolated place when you first start to practice. Instead, you should be with a qualified Dharma teacher and earnestly receive the Buddhadharma; it is best if you are always engaged in study, reflection, and practice. Of course, I am not asking you to study and reflect for a lifetime without ever practicing. But to spend an entire life in blind meditation without any study or reflection is also the wrong path!“"

Soh:

"In one of your sub posts you said most gurus are abusive. I disagree, I think most gurus are not abusive, but some indeed are. However it is the duty of all students to choose their guru wisely and carefully. You should not blindly follow any gurus but examine them first, have some criterias to select. For example, Dzogchen texts gives a list of criterias to select a guru.

Kyle Dixon (krodha) shared on Reddit before:

The master of the intimate instructions that possesses the vajra meaning has a positive attitude, is skillful in teaching, has obtained the empowerments, applies the meaning of Secret Mantra, understands all the inner and outer activities, is inseparable from the meditation deity, remains undistracted in samadhi, is knowledgable in the secret tantras of Secret Mantra, possesses the meaning of the intimate instructions of the Great Perfection, engages in all outer and inner sadhanas, [18b] never leaves the meaning of the view, gives up outer, inner, and secret activities, is endowed with qualities like a precious jewel, and enjoys an inexhaustible treasury. With the cord of compassion unsevered and the stream of affection uninterrupted, the master and disciple are thus connected.

A “master” to avoid is described as follows:

A master lacking a connection with a lineage of scholars, who is self-important, stupid, literal-minded, who does not understand the meaning of Secret Mantra, has harsh words for others, is boastful, has entered false paths, has not seen the mandala of the empowerment, disregards samaya, [18/a] is unable to answer questions, has little learning, and great pride — such an unexamined master is a māra for the disciple. He is not a master who can teach Secret Mantra and is unable to teach the Great Perfection, Ati. Do not associate with such a person.

Jigme Lingpa comments on the above excerpt regarding the unqualified teacher:

As it says, do not get involved with such a demonic master.

Longchenpa, in his own response to the above excerpt from the rig pa rang shar (regarding the unqualified teacher), states:

Accordingly, I advise you to avoid them.

The kun byed rgyal po tantra states:

The inauthentic master teaches scripture like a monkey, his false path beset with concepts.

And regarding the qualified teacher it goes on to say:

The master who displays the truth is a precious treasury worth an inestimable price.

Jigme Lingpa continues:

This tantra [rig pa rang shar] also speaks of six characteristics:

[i] having put all samsaric phenomena behind him, [ii] having few desires and being content, [iii] being skilled in practice and having had experiences, [iv] being learned in the meanings of the tantras and having striven to accomplish them, [v] being learned in the meaning of the view and being completely capable with it, and [vi] having great compassion and being happy in renunciation.

One with the complete set of these qualities is said to be necessary. If, on the other hand, he is merely an effigy of whom it is said This one is a wonderful source of miracles, This one holds an unsurpassable rank, and This one is a sacred object of worship and harmony with worldly people, then he is not [a genuine teacher].

More from Jamgon Köngtrul:

Avoid a master whose traits are discordant with those of a true teacher; But since a fully qualified master is rare, follow the one who is replete with good qualities.

A teacher whose traits are discordant with the characteristics of the [true] master stands outside of the Buddhist doctrine and connot be taken as a spiritual teacher. Consequently, even though the teacher may be very famous, active, etc., the discriminating student should be aware [of these shortcomings] and detach him or herself [from the teacher]. This should be done even if a teacher-student relationship has already been formed. If one has not yet formed such a relationship, one should avoid doing so, right from the beginning. Sakya Pandita states:

Detach yourself from the spiritual teacher
Who does not conform to the Buddha's teaching.

We should learn how to recognize [bad teachers] from the many descriptions given in the scriptures and then shun them. For example, the Condensed Tantra [of the wheel of Time] states:

Proud, subject to uncontrollable anger, defiant of pledges, guilty of misappropriation, ignorant [of the doctrine], willfully deceptive of students, having failed to enter the state of supreme bliss, uninitiated, a slave to wealth and enjoyments, careless, rude in speech, and obsessed with sexual desire: wise students who wish full awakening should shun such a teacher as they would hell.

Because we are living in a [degenerate] age, we very rarely meet a teacher endowed with all of the necessary qualifications. Since we may never meet such a teacher, we should accept a master who has many good qualities and very few weaknesses. [Pundarika's] Ultimate Familiarization states:

In this age of conflict, spiritual masters will exhibit both faults and virtues; not one is absolutely irreproachable. Therefore, examine well even those who excel in virtue before beginning to study with them."

"

Zen teacher Ven Jinmyo Osho: "Sometimes students really can't understand why they can't just sit at home, by themselves, without instruction. After all, the Buddha did that. Bodhidharma did that. May I point out that you are not the Buddha and you are not Bodhidharma. You're also not Einstein and you're not going to come up with anything like the theory of relativity – not without countless years of instruction and study and probably not even then. You're not Bach and so it is highly unlikely that you will write music like his, not without countless years of instruction and study. Sorry if this is the first time anyone's pointed this out, but things are not all equal, they're not all fair, we do not all have the same starting point and you are as you are, not as someone else is. Or was. Start from where you are and be willing to learn from others.


You might not like what I just said, but do you understand why I said it?

I once asked the Roshi about Teachers – if two people who had nothing in common Woke Up and became Teachers, would they somehow come to agree with each other about everything? He said "No, but they would understand why the other was saying or doing what he or she was saying or doing."" - https://wwzc.org/book/export/html/1017

Mr CK wrote:

Top contributor

Soh Wei Yu a good book on this matter is Guru Drinks Bourbon? by DKR

• 59m
• 
  

• 58m
• 
  

• 55m
• 
  

• Reply

https://www.facebook.com/groups/AwakeningToReality/posts/26988828614065213/

Mr EJ said: